Πληθαίνουν από την πλευρά της Ν.Δ. οι δημόσιες παρεμβάσεις που γκρεμίζουν τον δημόσιο λόγο του κόμματος στο επίπεδο της Χωροφυλακής του Παπάγου. Κατά τα άλλα ο Κ. Μητσοτάκης, που κάνει ότι δεν ακούει τις διάφορες τοπικές της ΟΝΝΕΔ, τους εμφυλιακούς μακεδονομάχους που επανέρχονται στο προσκήνιο, τον Οικονόμου με τις κλωτσιές, τον Βορίδη που θέλει θεσμικά μέτρα κατά της Αριστεράς, βρίσκει διχαστικό τον λόγο της κυβέρνησης.
Ο Κ. Μητσοτάκης καταγγέλλει ως διχαστικό τον λόγο της κυβέρνησης για να έχει πρόσχημα να αποφύγει μια σοβαρή συζήτηση ουσίας. Ξέρει ότι μια τέτοια συζήτηση θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα στους πολίτες για τις απόψεις του στα εργασιακά και τα κοινωνικά ζητήματα, στα θέματα διαφάνειας και διαπλοκής, στα θέματα δημοκρατίας. Είναι λοιπόν πιο εύκολο να τα καταγγέλλει τους άλλους για διχασμό και να περιορίζεται σε ωραίους μονολόγους ανάμεσα σε απλούς πολίτες, όπου ποτέ δεν βρίσκεται κάποιος να τον ρωτήσει τι εννοεί όταν λέει ότι “θα καταργήσει τον Νόμο Κατρούγκαλου”.
Και αφού ο Κ. Μητσοτάκης καταγγείλει τον “διχαστικό λόγο”, η Ν.Δ. και τα μέσα της θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν στην πολιτική καπηλεία της καταστροφής στο Μάτι, εκεί όπου διατυπώθηκε πραγματικά γνήσιος διχαστικός λόγος. Ενώ, παράλληλα, τα κομματικά στελέχη θα προσπαθούν να διοργανώσουν μαζί με την Ακροδεξιά νέο γύρο επιθετικών κινητοποιήσεων για το «Μακεδονικό» με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Αυτή είναι η στρατηγική της Ν.Δ. για τη μετά τα Μνημόνια εποχή. Το μόνο που φροντίζουν είναι απλώς να παραμένει ο αρχηγός λίγο πιο μακριά από τον οχετό. Ώστε να μπορεί να καταγγέλλει τους άλλους για διχαστικό λόγο.