«Δεν ήξερε τίποτα» ξανά;

 

Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ ως μία ακόμη εκδοχή πολιτικής παραβατικότητας από τη μεριά της: Κατηγορεί όλους τους άλλους ως υπευθύνους, πετάει την μπάλα στην… εξέδρα των «διαχρονικών ευθυνών», αναζητά εξιλαστήρια θύματα, αλλά κατά βάθος πιστεύει ότι τελικά θα την βγάλει καθαρή. Και αυτό γιατί εκτιμά ότι η κοινωνία έχει άλλους μπελάδες πιο επιτακτικούς και δεν ενδιαφέρεται για τη διαφθορά. Ακόμη και όταν αυτή μεταφράζεται στο γεγονός ότι σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά, κατά βάση για να εξασφαλιστεί ότι θα γίνει «γαλάζια» η Κρήτη.

Μόνο που εδώ βρίσκεται το λάθος του πολιτικού σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Γιατί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς άλλη μια περίπτωση κομματικής διαφθοράς. Ούτε οι επιπτώσεις του περιορίζονται στο κόστος των προστίμων που έχουν επιβληθεί.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ απειλεί να οδηγήσει σε μεγάλες ανατροπές στην αγροτική οικονομία, ανατροπές τις οποίες θα πληρώσουμε όλοι.

Και αυτό, γιατί αφορά τον πυρήνα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και του τρόπου που αυτή επηρεάζει άμεσα τη γεωργία στη χώρα μας.

Γιατί όταν μιλάμε για την ΚΑΠ μιλάμε για πάνω από 19 δισεκατομμύρια ευρώ που θα πάρει η χώρα μας συνολικά σε όλη την περίοδο 2021-2027. Τα χρήματα αυτά συντηρούν σημαντικό μέρος της ελληνικής αγροτικής κα κτηνοτροφικής παραγωγής και εξασφαλίζουν ότι δεν εκτινάσσονται οι τιμές των αγροτικών προϊόντων σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη. Διασφαλίζουν ότι συντηρείται ένας αγροτικός πληθυσμός που ως ποσοστό είναι μεγαλύτερος χωρών της Δυτικής Ευρώπης.

Αρκεί να αναλογιστούμε ότι το 2023 στη αγροτικό τομέα απασχολούνταν 461.000 άνθρωποι, ή το 11% της συνολικής απασχόληση στη χώρα μας, την ώρα που το αντίστοιχο μέσο ποσοστό στην Ευρώπη είναι 3,2%.

Μάλιστα, έχει σημασία ότι τα τελευταία χρόνια είχαμε όχι μόνο σταθεροποίηση, αλλά και μικρή αύξηση του συνολικού αριθμού ανθρώπων που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα. Δηλαδή, υπήρξαν και κάποιοι νέοι άνθρωποι που στράφηκαν στον πρωτογενή τομέα. Συχνά δοκιμάζοντας και καινοτόμες τεχνικές.

Η χρηματοδότηση αυτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δεδομένη. Στην πραγματικότητα κάθε κύκλος της ΚΑΠ είναι μια μεγάλη πολιτική μάχη στην Ευρώπη.

Και ο λόγος είναι ότι επειδή οι διαθέσιμοι ευρωπαϊκοί πόροι είναι πεπερασμένοι, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός με άλλες χώρες ως προς την κατανομή.

Αυτό ισχύει πρώτα και κύρια για μια σειρά από κράτη-μέλη που προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη που θα ήθελαν ανακατανομή των σχετικών πόρων.

Σημειώνουμε ότι φαινομενικά η Ελλάδα είναι μια «ευνοημένη» χώρα, αφού φαίνεται να παίρνει άμεσες ενισχύσεις 48,7 ευρώ ανά στρέμμα, όταν η μέση τιμή στην ΕΕ-27 είναι 26,1 ευρώ. Αυτό έχει να κάνει με το μικρό μέγεθος των εκμεταλλεύσεων και τον κατακερματισμό της γαιοκτησίας αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εκμεταλλεύσεων.

Όμως, χώρες όπως η Σλοβακία, η Βουλγαρία, η Πολωνία, οι Βαλτικές Δημοκρατίες, πιέζουν για έναν καταμερισμό με ίδια κριτήρια για όλες τις χώρες, κάτι που θα μπορούσε να απειλήσει με μείωση έως και κατά 50% των επιδοτήσεων για την Ελλάδα. Αντίστοιχα, πιο μακριά στον ορίζοντα, τυχόν είσοδος της Ουκρανίας στην ΕΕ επίσης θα αυξήσει την πίεση για ανακατανομή.

Όπως γίνεται σαφές, εάν υπάρχει τέτοια πίεση, τότε όλες αυτές οι χώρες δεν πρόκειται να αφήσουν αναξιοποίητη την ευκαιρία να πιέσουν για μείωση των επιδοτήσεων σε βάρος της χώρας μας.

Και εάν ισχύουν οι πληροφορίες ότι οι έλεγχοι που γίνονται είναι πιθανό να βγάλουν και άλλες μορφές παρατυπιών, τότε εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα δούμε ακόμη περισσότερα πρόστιμα, αλλά και έναν υπαρκτό κίνδυνο η χώρα μας να αρχίσει να εισπράττει μικρότερα ποσά από την ΚΑΠ.

Μόνο που μικρότερα ποσά από την ΚΑΠ σημαίνουν μια πραγματική κοινωνική καταστροφή. Λιγότερο εισόδημα σημαίνει ότι ένας σημαντικός αριθμός αγροτών θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον αγροτικό τομέα. Και αυτό πρώτα από όλα θα αφορά τους νέους αγρότες, αυτούς ακριβώς που δοκιμάζουν να φέρουν γνώση, μεράκι και έναν νέο δυναμισμό. Λιγότεροι αγρότες συνεπάγεται και μεγαλύτερη τάση προς την ερήμωση της υπαίθρου.

Όμως, πέρα από όλα αυτά: περικοπή των επιδοτήσεων θα σημαίνει και πολύ ακριβότερα αγροτικά προϊόντα για όλους μας.

Όλα αυτά δείχνουν ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος και απειλεί να έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις από μια απλή περίπτωση κομματικής / πολιτικής διαφθοράς. Απειλεί να υπονομεύσει συνολικότερα έναν ολόκληρο κλάδο και ευρύτερα την κοινωνική συνοχή.

Κοντολογίς, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση που υπερηφανεύεται για το «Μένουμε Ευρώπη», είναι αυτή που καταφέρνει να κάνει την Ελλάδα «μαύρο πρόβατο» στην Ευρώπη σε σχέση με ένα κρίσιμο ζήτημα.

Και αυτό σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυταπατώνται εάν πιστεύουν ότι θα το ξεπεράσουν τόσο εύκολα, ακόμη και εάν τώρα πάνε με μια λογική πολιτικού κυνισμού και αποφυγής ανάληψης ευθύνης. Γιατί σύντομα ευρύτερα στρώματα θα νιώσουν, στο πετσί τους, τις επιπτώσεις των πολιτικών αποφάσεων (και όχι απλώς «παρασπονδιών») της κυβέρνησης. Και όταν συμβεί αυτό τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα για την κυβέρνηση, που είτε το θέλει είτε όχι θα κληθεί να πληρώσει το πολιτικό τίμημα των επιλογών της.

Ποιοι έγιναν εκατομμυριούχοι με ψεύτικες δηλώσεις; Η λίστα σοκ του ΟΠΕΚΕΠΕ – Η Ευρώπη ζητά πίσω τα κλεμμένα

 

Στη σύσταση ειδικής ομάδας ελέγχου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων και της οικονομικής αστυνομίας αλλά και της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων προχωρά η κυβέρνηση προκειμένου να «τρέξει» ο μηχανισμός ανάκτησης των παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων που εμπλέκονται στο πολύκροτο σκάνδαλο με τα βοσκοτόπια στον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Την ίδια ώρα, στην πρώτη δίκη της υπόθεσης που αφορά εφτά κατηγορούμενους που αντιμετωπίζουν μεταξύ άλλων την κατηγορία της απάτης σε βάρος της ΕΕ η εισαγγελική πρόταση ήταν «καταπέλτης», ενώ εκπρόσωποι του αγροτικού κόσμου προχωρώντας σε συνεχείς αποκαλύψεις παράνομων επιδοτήσεων, δίνουν ένα ενδεικτικό στίγμα για την διάσταση που έχει το σκάνδαλο.

Σφίγγει ο κλοιός για τα χρυσά βοσκοτόπια

Αναλυτικότερα, όλοι οι κρατικοί οικονομικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί αναμένεται να εμπλακούν στην υπόθεση με τα «χρυσά» βοσκοτόπια, προκειμένου να υπάρχει «άμεση» αποτελεσματικότητα, όπως επισήμανε ο Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του χθεσινού υπουργικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε μετά την ορκωμοσία των νέων κυβερνητικών μελών: Θάνου Πλεύρη, Χάρη Θεοχάρη, Γιάννη Ανδριανό και Χρήστο Δερμεντζόπουλο που ακολούθησε τις παραιτήσεις των κκ. Μάκη Βορίδη, Τάσου Χατζηβασιλείου, Διονύση Σταμενίτη και Χρήστου Μπουκώρου.

Επί της ουσίας ενεργοποιείται το άρθρο 30 του Εκτελεστικού Κανονισμού 2022/128, το οποίο προβλέπει ότι «για κάθε αχρεωστήτως καταβληθέν ποσό ως επακόλουθο παρατυπίας ή αμέλειας, τα κράτη μέλη θεσπίζουν σύστημα που διασφαλίζει την υποβολή αίτησης ανάκτησης από τους δικαιούχους εντός εύλογου χρονικού διαστήματος αφότου παραληφθεί από τον οργανισμό πληρωμών ή τον αρμόδιο για την ανάκτηση φορέα, κατά περίπτωση, έκθεση ελέγχου ή ανάλογο έγγραφο όπου διαπιστώνεται ότι έχει διαπραχθεί παρατυπία.

Το σύστημα διασφαλίζει ότι τα αντίστοιχα ποσά καταγράφονται κατά τη στιγμή της αίτησης ανάκτησης στο βιβλίο οφειλετών του οργανισμού πληρωμών. Τα κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή σύστημα που εξασφαλίζει ότι οι διαδικασίες ανάκτησης, συμπεριλαμβανομένου του υπολογισμού των τόκων (σύμφωνα με τις εφαρμοστέες εθνικές νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που αναφέρονται στο άρθρο 59 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2021/2116), του συμψηφισμού και της αναγκαστικής εκτέλεσης των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών, δρομολογούνται και παρακολουθούνται εγκαίρως. Διασφαλίζεται η παρακολούθηση μιας οφειλής σύμφωνα με την εφαρμοστέα εθνική διαδικασία ανάκτησης και τα ανακτηθέντα ποσά επιστρέφονται στα ταμεία εν ευθέτω χρόνω. Η διόρθωση οφειλής προς τα ταμεία πραγματοποιείται μόνον εάν διαπιστωθεί με οριστική διοικητική ή δικαστική πράξη ότι δεν έχει διαπραχθεί παρατυπία.  Τα κράτη μέλη αιτιολογούν δεόντως τη διαγραφή οφειλής και την απόφαση να μην επιδιώξουν την ανάκτηση οφειλής σύμφωνα με τους εφαρμοστέους εθνικούς κανόνες».

Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια της πρώτης δίκης που αφορά παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και εκδικάζεται στην Αθήνα, η  εισαγγελέας Καλλιόπη Νταγιάντα, ως εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, πρότεινε την ενοχή όλων των κατηγορουμένων για απάτη σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Καταπέλτης η εισαγγελέας

Στην συγκεκριμένη υπόθεση επτά κατηγορούμενοι φέρονται να έλαβαν επιδοτήσεις για νέους ή νεοεισερχόμενους αγρότες την περίοδο 2019-2020, χωρίς να πληρούν τις ουσιαστικές προϋποθέσεις, με την εισαγγελέα να τονίζει ότι «ο μέσος νους αντιλαμβάνεται ότι η κατοχή γης δεν αρκεί για την είσπραξη ενίσχυσης». Οι κατηγορούμενοι έλαβαν από 25.000 έως 90.000 ευρώ έκαστος, τις οποίες στη συνέχεια επέστρεψαν χωρίς τόκους υπερημερίας. Παρά την επιστροφή των επιδοτήσεων από τους κατηγορούμενους πριν την έναρξη της ποινικής διαδικασίας —κίνηση που η υπεράσπιση προέβαλε ως λόγο εξάλειψης του αξιόποινου— η κα Νταγιάντα ήταν κατηγορηματική: «Δεν πληρούνται οι νομικές προϋποθέσεις για την αποσβεστική αυτή συνέπεια, καθώς πρόκειται για αδίκημα κατά των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σημείωσε δε, ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ο ζημιωθείς φορέας, αφού «τα κονδύλια ανήκουν στα ευρωπαϊκά γεωργικά ταμεία», και συνεπώς δεν μπορεί να γίνει λόγος για εξόφληση του ζημιωθέντος.

Η εισαγγελική πρόταση δεν περιορίστηκε στους κατηγορουμένους, καθώς ζήτησε επίσης τη διαβίβαση της δικογραφίας στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για περαιτέρω διερεύνηση πιθανών κακουργηματικών ευθυνών υπαλλήλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, που σύμφωνα με τα στοιχεία της υπόθεσης ενέκριναν αιτήματα χωρίς να διαπιστώσουν τις παρατυπίες, λειτουργώντας έτσι δυνητικά ως κρίσιμος κρίκος σε ένα ευρύτερο δίκτυο απάτης.

Η απόφαση της πρώτης δίκης της «υπόθεσης με τα βοσκοτόπια» θα έχει βαρύνουσα σημασία καθώς δύναται να αποτελέσει ισχυρό δεδικασμένο για τους επόμενους «φακέλους» που θα προωθηθούν στην δικαιοσύνη.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η δίκη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στην οποία έχει παραπεμφθεί ο κ. Δημήτρης Μελάς, πρώην Γενικός Γραμματέας Αγροτικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων (2012), πρώην υπηρεσιακός υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης (2015 )και πρώην  πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ (Μάρτιος 2021- Ιούλιος 2022) πήρε αναβολή για τον Σεπτέμβριο.

Στο μεταξύ, το σκάνδαλο με τα βοσκοτόπια λαμβάνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς αγροτοσυνδικαλιστές προχωρούν σε σωρεία καταγγελιών.

«Κάποιοι έγιναν εκατομμυριούχοι»

Ενδεικτικά αναφέρονται οι τοποθετήσεις στην τηλεόραση του Οpen του Πρόεδρου των Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου, Δημήτρη Καπούνη, ο οποίος υποστήριξε ότι «Υπάρχουν άνθρωποι που έπαιρναν 1.000.000 ευρώ τον χρόνο ως επιδότηση μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ και υπάρχουν και Υπάλληλοι του Οργανισμού, που έγιναν ξαφνικά εκατομμυριούχοι».

Αντίστοιχα ο κ. Βάιος Γκανής, αμπελουργός και αγρότης στον Δομοκό αποκάλυψε πως μέσα από το σκάνδαλο με τα «χρυσά βοσκοτόπια» δόθηκε επιδότηση σε ένα και μόνο ΑΦΜ υποτιθέμενου δικαιούχου της τάξεως των 19.600.000 ευρώ.

Ο συγκεκριμένος μάλιστα, χρειάστηκε να δηλώσει βοσκοτόπια σε 250.000 στρέμματα, για να εξασφαλίσει «κάλυψη» για το αίτημά του. Έκταση δηλαδή, που ισοδυναμεί με το 1/20 του Θεσσαλικού κάμπου.

Από την πλευρά του ο κ. Χρήστος Σιδηρόπουλος, αγροτοσυνδικαλιστής από την Λάρισα, αποκάλυψε ότι «περισσότερα από 100.000 ΑΦΜ είναι εμπλεκόμενα στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, από το σύνολο των 700.000 αιτήσεων που κατατίθενται τα τελευταία χρόνια για επιδοτήσεις».

Οι «Άριστοι» που λέγαμε - Μισθωτοί όλοι τους, και ταυτόχρονα ζάπλουτοι

 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη σχεδόν επτά χρόνια τώρα, όσα δηλαδή είχαμε χούντα. Σύμπτωση;

Ένα κλασικό case study κρατικοδίαιτου παρασιτικού καπιταλισμού, crony capitalism, όπου διάφοροι κρατικοδίαιτοι (δήθεν) επιχειρηματίες κερδοσκοπούν και πλουτίζουν όχι χάρη στην επιχειρηματικότητα και στον υγιή ανταγωνισμό, αλλά χάρη στις στενές σχέσεις με το κυβερνών κόμμα, τις απ’ ευθείας αναθέσεις, τα δημόσια έργα, τις μίζες, και τη διαφθορά.

Και όλα αυτά από έναν πρωθυπουργό που έκανε καριέρα (και ως υπουργός) ως απηνής διώκτης του δημοσίου τομέα, πλην όμως σιτιζόμενος, τόσο αυτός όσο και ολόκληρη η φαμίλια του, επί δεκαετίες από το… δημόσιο!

Μισθωτοί όλοι τους, και ταυτόχρονα ζάπλουτοι.

Πώς εξηγείται; Χμ;

Και με μια ακόμη ιστορική πρωτοτυπία για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης.

Όλα μα όλα τα συστημικά ΜΜΕ εκθειάζουν την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η χώρα μας να κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις διεθνώς στην αναξιοπιστία της ενημέρωσης, και παράλληλα να διδάσκεται σε ξένα πανεπιστήμια το πώς σε μια «δημοκρατική» χώρα του 21ου αιώνα η λεγόμενη τέταρτη εξουσία, που οφείλει να ελέγχει τις άλλες τρεις, κατάντησε δεκανίκι τους…

Σε αυτό το κομμάτι ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του αποδείχθηκαν μαέστροι.

Οι άλλοι, οι προηγούμενοι, οι ερασιτέχνες ιδεοληπτικοί κατσαπλιάδες, θέλησαν να κλείσουν τα ΜΜΕ και να τα αντικαταστήσουν με δικά τους.

Οι νυν, αυτοί με τις γραβάτες, απλά τα εξαγόρασαν με διάφορες λίστες, επιδοτήσεις, διαφημίσεις, διορισμούς κλπ. με αποτέλεσμα ουδείς συστημικός δημοσιογράφος να βλέπει ή να λέει το πώς ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Σε αυτό τους βγάζω το καπέλο τους άριστους. Επαγγελματίες της διαστροφής της αλήθειας.

Ποιος Τζορτζ Όργουελ, και ποιος Ενβέρ Χότζα;

Τι να πρωτοθυμηθούμε λοιπόν;

Το ότι από το 2019 η Ελλάδα έχει ρεκόρ μετακλητών;

Μετακλητοί, που μαζί με τις οικογένειές τους προσφέρουν δεκάδες χιλιάδες ψήφους στους αντικρατιστές κυβερνώντες που κατά τα άλλα θέλουν να αξιολογήσουν τους δημοσίους υπαλλήλους, και να μειώσουν το δημόσιο…

Να θυμηθούμε τις «επισυνδέσεις»; Τις παρακολουθήσεις δηλαδή διαφόρων πολιτικών π.χ. Ανδρουλάκη, στρατιωτικών, αλλά ακόμη και υπουργών;

Να θυμηθούμε την τραγωδία των Τεμπών; Με τον ανεκδιήγητο εκείνον γόνο, τον «νέο Εθνάρχη» όπως τον αποκαλούν οι βολεμένοι από αυτόν στας Σέρρας, που κουνούσε αυστηρά το δάκτυλο σε όσους αμφισβητούσαν την ασφάλεια των τρένων, αλλά εδώ και καιρό δηλώνει και αυτός αθώος, μιας και δεν γνώριζε;

Εν τω μεταξύ ο ίδιος τα ίδια έκανε και στον αεροπορικό τομέα, όπου εδώ και πέντε χρόνια όλα είναι στον αυτόματο πιλότο χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο, μέχρι να γίνει το κακό…

Το αναφέρει κανείς; Το ακούτε πουθενά; Όχι… μέχρι να γίνει το κακό.

Να θυμηθούμε τα παράνομα φορτία ξυλόλιου; Τα πειραγμένα βίντεο;

Μπα… αυτά είναι για τους συνωμοσιολόγους.

Και ερχόμαστε στα σημερινά, του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Με μπανανοφυτείες στις απάτητες κορυφές του Ολύμπου, και στρέμματα ελαιόδεντρων σε ερημικές βραχονησίδες!

Όλα γίνονται, αρκεί να πέφτει το μπαγιόκο, εις υγείαν των κορόιδων, και των κουτόφραγκων.

Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι κουτόφραγκοι κάνανε ντου και ξεγύμνωσαν τον βασιλιά μας, και μαζί του όλους αυτούς τους άριστους που επί χρόνια κυβερνάνε από το παρασκήνιο τρώγοντας με δυο μασέλες, και ταΐζοντας τους «προστάτες» τους.

Και έτσι μάθαμε, πρώτον… το πόσο σημαντική είναι τελικά η θέση του υφ. Γεωργίας, για την οποία κάποιοι πουλάνε και τη μάνα τους, και δεύτερον ποιοι είναι στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι άριστοι για τους οποίους μας πρήζουν τόσα χρόνια τα ΜΜΕ και οι χειροκροτητές.

Είναι ο Φραπές, ο Χασάπης, ο Λαβίδας, και ο Μασαμπούκας… μαζί με δεκάδες άλλους παρόμοιους αγωνιστές του φωτός.

Οι Άριστοι που λέγαμε δηλαδή…

Και σε άλλα με υγεία.

Βασίλειο της Καμόρα το Μαξίμου του Κυριάκου

Έξι χρόνια πρωθυπουργός της διαφθοράς είναι ο Μητσοτάκης, αλλά ακόμα παριστάνει τον ανήξερο για τη δική του βρόμικη αυλή, επειδή ποντάρει στην ανυπαρξία των πολιτικών αντιπάλων του. Για το «γαλάζιο» σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησής του και του ιδίου προσωπικά, θεατρίνισε ξανά χθες για «διαχρονικές αδυναμίες» και «πελατειακές συμπεριφορές ρουσφετολογικού χαρακτήρα, δυστυχώς κι από τη δική μας παράταξη», για να ξεγλιστρήσει τελικά με ένα ακόμα πολιτικό ριφιφί. «Ας είμαστε ειλικρινείς, αποτύχαμε» συμπέρανε ανώδυνα κι ανεύθυνα, όσο τα εκατομμύρια ευρώ του ελληνικού λαού καταλήγουν συστηματικά σε τσέπες «γαλάζιων» λαμόγιων…

Οι φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία 24ωρα, μαζί με τον διάλογο από τον «κοριό» της ΕΛ.ΑΣ. για τα περί μεθόδευσης στην εξόντωση της Ευρωπαίας εισαγγελέα Πόπης Παπανδρέου, αποδεικνύουν ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι κάποιος τουρίστας στη χώρα, ούτε ένας περαστικός από τα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ. Μαζί με τα αρπαχτικά του ρυπαρού οργανισμού συνέτρωγε ο ίδιος και τσούγκριζε κρασοπότηρα για να μαζέψει κανένα ψηφαλάκι. Το ίδιο και οι πλέον έμπιστοι υπουργοί του, που έχτιζαν κουμπαριές με επίλεκτους αετονύχηδες του κόμματος, με παρατσούκλια από το αστυνομικό δελτίο.

Τις ψήφους στον Μητσοτάκη αποδεικνύεται ότι ο φορολογούμενος τις έχει πληρώσει μία προς μία επί έξι χρόνια. Με απευθείας αναθέσεις από το δημόσιο ταμείο κι ελικόπτερα να πετάνε ευρωπαϊκά λεφτά σε «δικά μας παιδιά», ώστε να μπορεί να παίζει τον πρωθυπουργό ο Κυριάκος. Και να επαναλαμβάνει μονότονα κάθε φορά ότι δεν ξέρει τίποτα για σκάνδαλα που είναι δικά του και της παρέας του.

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σήμερα στην Ελλάδα, τα λαμόγια του Μητσοτάκη θα βρεις από κάτω. Ο μηχανισμός του έχει διαβρώσει και «μολύνει» με διαφθορά όλο το κράτος. Μπορεί και βλέπει από την άλλη άκρη της Ευρώπης η Κοβέσι μία προς μία τις βρόμες για τα Τέμπη, για τις δημόσιες συμβάσεις, για τις υποκλοπές, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά ο πάντα «αθώος» Κυριάκος παριστάνει τον… αλλήθωρο και τον έκπληκτο.

Ο «Φραπές» των διαλόγων στον «κοριό», που ακούγεται να αναφέρεται σε δυο υπουργούς (Βορίδη και Φλωρίδη), δεν μπόρεσε να αρνηθεί χθες ότι είναι η δική του φωνή στις «κασέτες»: «Μου είπε ο Μάκης “στείλ’ τον σε μένα αύριο”. Και πήρε και τον Φλωρίδη. Aν δεν ξεκωλώσουν τώρα την Ευρωπαία εισαγγελέα Παπανδρέου από εκεί, έχουμε θέμα. Κατάλαβες;»

Πρόκειται για τον αγροτοσυνδικαλιστή της Ν.Δ. Γιώργο Ξυλούρη, έναν κομματάρχη του Κυριάκου που λύνει και δένει στην Κρήτη. Με το συγκεκριμένο πρωτοπαλίκαρό του κυκλοφόρησε βίντεο του πρωθυπουργού από ταβέρνα. Οι δυο τους κάθονται δίπλα δίπλα, ενώ στην παρέα είναι και ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Αυγενάκης, όπως και ο Ανδρέας Στρατάκης, που στους διαλόγους του «κοριού» φέρεται ότι αναφέρεται ως «Χασάπης». Σε άλλη φωτογραφία, ο εκδιωγμένος από την κυβέρνηση Βορίδης καμαρώνει στο γραφείο του δίπλα στον «Φραπέ».

Ο Ξυλούρης έπαθε… προσωρινή αμνησία στον Alpha, αλλά γρήγορα θυμήθηκε τελικά. Δήλωσε χθες αρχικά πως δεν θυμάται τίποτε, ούτε μπορεί να απαντήσει για κάτι «που δεν έχω δει επίσημα», προσθέτοντας όμως ένα «δεν θυμάμαι να έχω πει εγώ, τι έχουν βάλει μέσα στις συνομιλίες δεν ξέρω», παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι είναι η δική του φωνή. Αποδέχτηκε ότι μιλούσε με πολλούς υπαλλήλους του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά «αν είναι προϊστάμενοι, διευθυντές ή θυρωροί, δεν το γνωρίζω». Όλα συγκλίνουν στο ότι αντλούσε το θράσος του να μπαινοβγαίνει σε γραφεία από την εξαιρετικά στενή σχέση του με τον Μάκη Βορίδη.

Ο «Φραπές» φέρεται ότι αποτελεί έναν από τους παραδοσιακούς κομματικούς πυλώνες της Ν.Δ. στην Κρήτη, ο «Χασάπης» έχει διατελέσει άμισθος σύμβουλος του Βορίδη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ενώ είναι και κουμπάροι. Ο τελευταίος ήταν και μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Υποδοχής Δηλώσεων για επιδοτήσεις, φορέα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό έρευνα για πιθανή εμπλοκή του στο σκάνδαλο με τις επιδοτήσεις.

Ο διάλογος που είχε ο «Φραπές» με πρώην πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ενδεικτικός της νοοτροπίας Γκρούεζα: «Εφόσον στέκει το Μαξίμου και στέκει και ο Μάκης, είσαι βράχος που δεν πέφτει. Λοιπόν, πάτα εκεί να τα γ@-@σεις όλα».

Το 2022, ο Γιώργος Ξυλούρης με τον αδελφό του, Νίκο, είχαν την ιδέα να… δωρίσουν στον τότε υπουργό Εσωτερικών, Βορίδη, ένα έργο που απεικόνιζε… μπλε αναβάτη να τιθασεύει… μπλε ταύρο. Ο Βορίδης το τοποθέτησε στο προαύλιο του ΥΠΕΣ.

Η οικογένεια του Γιώργου Ξυλούρη στην Κρήτη, διαχρονικού προέδρου και του ισχυρού συνεταιρισμού σταφιδοπαραγωγών ΚΣΟΣ Σουλτανίνα, στελεχώνει το ΚΥΔ της Γαλακτοκομικής ΙΚΕ Κόφινα που, σύμφωνα με καταγγελία, είχε αυξήσει τα κεφάλια των ζώων της ευρύτερης οικογένειάς του από 4.885 το 2014 σε 54.681 έως το 2023! Ο «Χασάπης» πέρασε, κατά πληροφορίες, και από το Δ.Σ. της Γαίας Επιχειρείν, εταιρίας των Neuropublic, Τράπεζας Πειραιώς και αγροτοσυνεταιρισμών, που ήταν μονοπωλιακός «φορέας μεσολάβησης» για τις επιδοτήσεις.

Ο Ανδρέας Στρατάκης ξεκίνησε ως μέλος Δ.Σ. του ΚΥΔ Γαλακτοκομική Συνεργατική ΙΚΕ Κοφινά της κόρης του «Φραπέ».

Ο Μητσοτάκης είπε χθες πως δεν ανέχεται «απατεώνες που δηλώνουν ανύπαρκτα βοσκοτόπια και κοπάδια». Όμως, έτσι μπήκε στο Μαξίμου ο Κυριάκος – προβατίνα την προβατίνα και γίδι το γίδι. Οι κομματάρχες του και οι υπουργοί είναι οι πρωταγωνιστές στον βουτηγμένο στην παρανομία ΟΠΕΚΕΠΕ. Έτσι βάφτηκε και η Κρήτη μπλε, ύστερα από 50 χρόνια. Με πληρωμένες ψήφους σε ταβέρνες, γλεντώντας με ρακές, μεζέδες και μακρυχέρηδες τύπου «Φραπέ», «Χασάπη» και κάθε καρυδιάς καρυδιού. Εις υγείαν των κορόιδων!

Ψυχρολουσία … από δημοσίευμα της Handelsblatt που εκθέτει τον αλαζόνα Μητσοτάκη: “Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμη, παράγει μόνο… Τουρισμό – Προετοιμαστείτε για χάος”

 

• Ανάπτυξη με πήλινα πόδια … πουλάει ο Μητσοτάκης!

Παρά τη θεαματική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μετά την πανδημία και τους εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, η εικόνα δεν είναι τόσο ενθαρρυντική όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Όπως προειδοποιεί η γερμανική Handelsblatt, η ανάπτυξη της Ελλάδας στερείται σταθερών θεμελίων και μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας.

Πίσω από τα ποσοστά, κρύβεται ένα επενδυτικό κενό που βαθαίνει, ένα δημόσιο χρέος που παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα, και μια οικονομία που στηρίζεται υπερβολικά στον τουρισμό και στην ιδιωτική κατανάλωση.

Με επενδύσεις που φθίνουν και διαρθρωτικές αδυναμίες που παραμένουν άλυτες, οι προοπτικές ανάπτυξης κινδυνεύουν να ανατραπούν.

Η Handelsblatt δεν διστάζει να κάνει λόγο για έναν επικείμενο «οικονομικό κλονισμό», αν δεν υπάρξει άμεση στροφή προς μια πιο βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, «Η ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί μετά την πανδημία περισσότερο από το διπλάσιο σε σχέση με τον μέσο όρο των 27 κρατών-μελών της ΕΕ.

Για το τρέχον έτος, η κυβέρνηση στην Αθήνα αναμένει ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά 2,3%. Κατά το πρώτο τρίμηνο του 2025, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,2% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους.

Ωστόσο, το ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει τεράστιο.

Στο τέλος του 2024, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ ανήλθε στο 153,6%, το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ. Η Ελλάδα χρειάζεται σαφώς υψηλότερες επενδύσεις, ώστε η οικονομία να μπορέσει να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο».

Η ανάπτυξη των επενδύσεων υπολείπεται των προσδοκιών

«Εδώ ακριβώς εντοπίζεται το μειονέκτημα των πρόσφατων τριμηνιαίων στοιχείων:

Οι επενδύσεις στην Ελλάδα μειώθηκαν σε ετήσια βάση κατά 3,2%.

Η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει πέρσι για το 2025 ανάπτυξη επενδύσεων κατά 14,4%, ωστόσο στη συνέχεια αναθεώρησε την πρόβλεψη στο 8,4%.

Μετά τα απογοητευτικά στοιχεία του πρώτου τριμήνου, ακόμη και αυτή η εκτίμηση τίθεται πλέον υπό αμφισβήτηση.

Ήδη τα δύο προηγούμενα έτη, η αύξηση των επενδύσεων υπολειπόταν των προσδοκιών» σημειώνει η Handelsblatt και πρoσθέτει:

«Έτσι, το χάσμα με την υπόλοιπη ΕΕ διευρύνεται.

Η Ελλάδα καταγράφει τον χαμηλότερο λόγο επενδύσεων στην ΕΕ, ο οποίος στο πρώτο τρίμηνο του 2025 ανήλθε μόλις στο 14,18% του ΑΕΠ, από 15,34% το προηγούμενο έτος.

Ο μέσος όρος στην ΕΕ διαμορφώνεται στο 21,2%.

Το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να καταγράφει τόσο ισχυρή ανάπτυξη οφείλεται κυρίως στην ισχυρή άνοδο του τουρισμού και στην ιδιωτική κατανάλωση, η οποία το περασμένο έτος αντιστοιχούσε στο 77,9% του ΑΕΠ, έναντι 66,1% κατά μέσο όρο στην ΕΕ».Ελλείψεις υποδομών και νομική αβεβαιότητα αποθαρρύνουν τους επενδυτές

Σύμφωνα με τη Handelsblatt, η επενδυτική επίδοση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ως ανησυχητικά χαμηλή και περιορίζει την παραγωγικότητα, επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις συστάσεις της για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, που δημοσιεύθηκαν στις αρχές Ιουνίου.

Ως αιτίες αναφέρει την υπερρύθμιση, τις χρονοβόρες διαδικασίες αδειοδότησης, το υψηλό ενεργειακό κόστος, τα ελλείμματα υποδομών, την έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και τις δυσκολίες χρηματοδότησης.

Το επενδυτικό έλλειμμα, όμως, έχει και ιστορικά αίτια.

Κατά την περίοδο 2000-2009, ο λόγος επενδύσεων στην Ελλάδα ανερχόταν στο 24%, ξεπερνώντας τον μέσο όρο της ΕΕ που ήταν 22,1%.

Στη συνέχεια ξέσπασε η κρίση χρέους του δημοσίου, η οποία βύθισε τη χώρα τη δεκαετία του 2010 στη μεγαλύτερη και βαθύτερη ύφεση της μεταπολεμικής ιστορίας.

Την περίοδο 2010-2019, ο λόγος επενδύσεων έπεσε στο 12,3%.

Οι καθαρές επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο, δηλαδή οι επενδύσεις μείον τις αποσβέσεις, επέστρεψαν το 2022 για πρώτη φορά μετά το 2009 σε θετικό επίπεδο.

Ωστόσο, οι επενδύσεις του ελληνικού ιδιωτικού τομέα επικεντρώνονται κυρίως στην αντικατάσταση κεφαλαίου.

Μόνο το 22% των επιχειρήσεων επενδύει σε επέκταση δυναμικότητας.

«Το επενδυτικό κενό της Ελλάδας αποκαλύπτει χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας.

Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι μικρές επιχειρηματικές κλίμακες: το 90% των 880.349 ελληνικών επιχειρήσεων απασχολεί λιγότερα από πέντε άτομα.

Το 95% των ελληνικών επιχειρήσεων έχει λιγότερους από δέκα εργαζομένους και, σύμφωνα με τον ορισμό της ΕΕ, κατατάσσεται στις πολύ μικρές επιχειρήσεις.

Σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ το ποσοστό τους δεν είναι τόσο υψηλό όσο στην Ελλάδα.

Ως αποτέλεσμα, η παραγωγικότητα εργασίας στην Ελλάδα ανέρχεται μόλις στο 56,2% του μέσου όρου της ΕΕ» καταλήγει η γερμανική εφημερίδα.

Διπλή θηλειά! Τσίπρας: Τα κράτη μετατρέπονται σε εταιρείες των Προέδρων, των πρωθυπουργών ή των ολιγαρχών που τα ελέγχουν

 

Στην εκδήλωση μνήμης που έγινε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Ρώμης, Sapienza, με αφορμή τη δεύτερη επέτειο από τον θάνατο της Μυρσίνης Ζορμπά (2023) βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, πραγματοποιώντας ομιλία.

«Τα κράτη μετατρέπονται σε ιδιωτικές εταιρείες των Προέδρων, των πρωθυπουργών ή των ολιγαρχών που τα ελέγχουν. Βλέπουμε τους ευρωπαίους ηγέτες να συμπεριφέρονται ως οι γελωτοποιοί του βασιλιά», είπε μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός και συνέχισε: «Να απαντήσουμε στην Βαρβαρότητα των Λίγων με τον Πολιτισμό των Πολλών. Με την κουλτούρα της αλληλεγγύης απέναντι στην κουλτούρα της ιδιώτευσης».

«Οδηγός μας η ιδέα της Μυρσίνης Ζορμπά ότι η Δημοκρατία πρέπει να υπάρχει στην καθημερινή μας κουλτούρα», πρόσθεσε ο Αλέξης Τσίπρας.

Αναλυτικά η ομιλία του:

«Κυρίες και κύριοι,

Αγαπητοί φίλοι,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την απόφασή σας να τιμήσετε τη Μυρσίνη Ζορμπά, με τον όμορφο και σεμνό τρόπο που της αξίζει.

Διοργανώνοντας αυτή την εκδήλωση μνήμης, αλλά και αντίστασης, ενάντια σε μια κυρίαρχη ρητορική κυνισμού και αντιπολιτικής -αντίσταση που αντιπροσώπευε η Μυρσίνη Ζορμπά. Μια ρητορική που φαίνεται πανίσχυρη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Και η πρώτη σκέψη που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας είναι πόσο παρούσα μέσα στην απουσία της είναι η Μυρσίνη Ζορμπά εδώ, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, στις καθημερινές μας σκέψεις και ανησυχίες, στους αγώνες μας.

Η Μυρσίνη ήταν αφοσιωμένη στους αποκλεισμένους. Στους πολλούς που στερούνται πρόσβαση όχι μόνο σε αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, αλλά και στη γνώση, στον πλούτο του πολιτισμού, στην ελευθερία των ιδεών. Σε μια ζωή που δεν συνιστά απλώς επιβίωση, αλλά ανταποκρίνεται στις δυνατότητες που έχει σήμερα η ανθρωπότητα.

Η Μυρσίνη αφιέρωσε τη δημιουργικότητά της στο βιβλίο. Ως μεταφράστρια, επιμελήτρια, συγγραφέας, εκδότρια.

Έβαζε την προστασία των παιδιών πάνω απ’ όλα.

Αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη του πολιτισμού. Στην πολιτιστική δημοκρατία, χωρίς την οποία η δημοκρατία παραμένει ελλιπής, ασταθής και βασισμένη σε αδύναμα θεμέλια.

Αυτή ήταν η δική μας Μυρσίνη. Της Ελλάδας, της Ιταλίας, του κόσμου.

Παραθέτω από το τελευταίο της βιβλίο, «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ»:

Δεν ήταν το πολιτικό, αλλά το πολιτισμικό βάρος της Αριστεράς εκείνα τα χρόνια που είχε τεράστια επίδραση στη ζωή μας. Λειτούργησε ως αντίβαρο στον φόβο και την ντροπή, ως στήριγμα για την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία μας. Πολύ συχνά, αυτό το συναίσθημα ενσαρκωνόταν σε απλούς ανθρώπους.

Ένα αριστερό κορίτσι, που μόλις είχε επιστρέψει από την εξορία, στοχοποιημένη αλλά ανεξάρτητη, που αντιμετώπιζε τους άντρες ως ίσους, που δεν της άρεσαν τα κομπλιμέντα, που δεν ανεχόταν το ρηχό πνεύμα, που δεν θα παντρευόταν, επειδή δεν το ήθελε, έγινε το είδωλό μου από απόσταση.

Δεν παραθέτω αυτό το μικρό απόσπασμα για να σας υπενθυμίσω το πολιτισμικό βάρος της Αριστεράς στα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Αλλά επειδή πιστεύω ότι αποτυπώνει τον τρόπο σκέψης και την ενέργεια που διαπερνά ολόκληρη τη ζωή της Μυρσίνης Ζορμπά.

Ο πολιτισμός, βασισμένος στην καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων, ως ανθρώπινες σχέσεις που στέκονται απέναντι στα κληρονομημένα στερεότυπα, ως ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία, οι κοινωνικές τάξεις, όλοι μας, βλέπουμε και αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Αλλά αυτή η πολιτιστική δημιουργία, με όλο της το χρώμα και πλουραλισμό, καθώς και η κοινωνική ενσωμάτωση, δεν γεννιούνται, όπως η Αθηνά, από το κεφάλι του Δία.

Η Μυρσίνη γράφει:

Ο πολιτισμός είναι πρώτα και κύρια ζήτημα δημόσιου συμφέροντος, δικαιωμάτων, ελευθερίας, ισότητας και δημοκρατίας – και όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι αυτονόητα. Η υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος δεν είναι αυτονόητη. Πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο, με ορισμένους βασικούς στόχους, αλλά και η κατάλληλη μέθοδος, ώστε να μην αποτύχεις παταγωδώς, όπως έχουμε δει να συμβαίνει στο παρελθόν.

Αυτή η πεποίθηση διαμορφώνεται σε όλη της τη ζωή και γίνεται ο οδηγός για κάθε πτυχή της δημόσιας προσφοράς της.

Καθώς προσπαθεί να εφαρμόσει το πολιτιστικό της όραμα, με αφοσίωση, σχεδιασμό, πολιτικές, μεθόδους και δέσμευση. Για μια καλύτερη, πιο ελεύθερη και πιο δημιουργική ζωή για τους πολλούς. Για μια πολιτιστική δημοκρατία που δίνει οξυγόνο και βάθος στην πολιτική και τη δημοκρατία.

Γιατί η δημοκρατία πρέπει να υπάρχει στην καθημερινή μας κουλτούρα.

«Μέσα μου», γράφει η Μυρσίνη, «η ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία αποδείχθηκε ίδια με την ανάγκη για περισσότερη πολιτιστική δημοκρατία».

Και αυτή η αναφορά σε αυτό που ήταν «μέσα της», που τη χαρακτήριζε και την έκανε ξεχωριστή για όλους εμάς, διαμορφώθηκε από τη χαρακτηριστική της δίψα για γνώση. Μέσα από την αμφισβήτηση, τη συνεχή αναζήτηση και τη μελέτη.

Αλλά και μέσα από τη δύσκολη, συνεπή πράξη του να ζεις μια ζωή αφιερωμένη στη δικαιοσύνη, στην ελευθερία και στα δικαιώματα των πολλών.

Έτσι, το κοριτσάκι που πάγωνε στις λασπωμένες λακκούβες των Πετραλώνων, ζώντας στη φτώχεια, ενώ έβλεπε τον αριστερό πατέρα της να δουλεύει σκληρά και ένιωθε την κουρασμένη τρυφερότητα της μητέρας της να σημαδεύει τα πρώτα της βήματα, κατάφερε να ζήσει μια πλήρη ζωή με μια ψυχή που ήταν πάντα ανοιχτή και σε εγρήγορση.

Αρνήθηκε να ξεχάσει, όπως άλλοι, από πού ξεκίνησε,

Και σε κάθε στροφή της ζωής της, έλεγε ένα ηχηρό ναι στη συμμετοχή στην προοδευτική πολιτική, συχνά με κόστος και σοβαρούς κινδύνους.

Εντάχθηκε στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και στο αντιδικτατορικό κίνημα αντίστασης.

Μετά την επιστροφή της δημοκρατίας εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσ.

Και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στήριξε σταθερά κάθε προσπάθεια για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Έγινε Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Ίδρυσε τις Εκδόσεις Οδυσσέας. Το ιστορικό Εθνικό Κέντρο Βιβλίου με τη στήριξη και του τότε υπουργού Πολιτισμού Θάνου Μικρούτσικου. Και το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Κινητοποιήθηκε και στην αγαπημένη της Ιταλία, πάντα σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας και διαλόγου με τους προοδευτικούς διανοούμενους και τα ρεύματα της εποχής της, κρατώντας αποστάσεις από δογματισμούς και ιδεολογικές εμμονές.

Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη Βόρεια Μακεδονία, εντάχθηκε στη δική μας Προοδευτική Συμμαχία και στη συνέχεια έγινε Υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί προσπάθησε να μεταφέρει το πολιτιστικό και δημοκρατικό της όραμα σε μια νέα πολιτική πολιτισμού για την Ελλάδα, ώστε να διασφαλίσει ότι όλοι όσοι ήταν αποκλεισμένοι από την πολιτιστική δραστηριότητα, θα γίνονταν μέρος της.

Και πέτυχε πολλά, παρά την αντίσταση μηχανισμών που προτιμούσαν την αδράνεια, και παρά την αντίδραση αυτών που θεωρούσαν -και εξακολουθούν να θεωρούν- τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της χώρας και θεματοφύλακες του ελληνικού πολιτισμού. Κατά προτίμηση του αρχαίου.

Η Μυρσίνη Ζορμπά τόνιζε πάντα πόσο σημαντική είναι η πολιτιστική δημοκρατία για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η εμπειρία της, η ανοιχτόμυαλη στάση της, το μεγάλο της ενδιαφέρον για τον Γκράμσι, όχι μόνο την έπεισαν ότι η ψυχή της δημοκρατίας είναι η δημοκρατική κουλτούρα της κοινωνίας, αλλά την ώθησαν επίσης να κάνει σκοπό της ζωής της αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «τον πολιτισμό των πολλών».

Για εκείνη, ο στόχος της πολιτιστικής δημοκρατίας που βασίζεται στην αλληλεγγύη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τον στόχο της οικονομικής δημοκρατίας.

«Το πρόγραμμα της οικονομικής μεταρρύθμισης είναι ακριβώς ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται κάθε πνευματική και ηθική μεταρρύθμιση», γράφει ο Γκράμσι από τη φυλακή.

Και ο εμβληματικός Ουρουγουανός πρόεδρος Πέπε Μουχίκα, που πρόσφατα απεβίωσε, σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα με εκείνα στα οποία είχε καταλήξει η Μυρσίνη, πριν από αυτόν.

Είπε:

«Η γενιά μου έκανε ένα αφελές λάθος.

Νομίζαμε ότι η κοινωνική αλλαγή αφορούσε μόνο την αμφισβήτηση των μεθόδων παραγωγής και διανομής στην κοινωνία. Δεν κατανοήσαμε τον βαθύ ρόλο του πολιτισμού. Ο καπιταλισμός είναι μια κουλτούρα, και πρέπει να απαντήσουμε στον καπιταλισμό και να του αντισταθούμε με μια διαφορετική κουλτούρα.

Με άλλα λόγια: βρισκόμαστε σε έναν αγώνα ανάμεσα σε μια κουλτούρα της αλληλεγγύης και μια κουλτούρα του εγωισμού.

Δεν σκέφτομαι τον πολιτισμό προς πώληση, όπως η επαγγελματική μουσική ή ο χορός. Αυτά είναι σημαντικά, φυσικά, αλλά όταν μιλάω για πολιτισμό αναφέρομαι στις ανθρώπινες σχέσεις, στο σύνολο των ιδεών που διέπουν τις σχέσεις μας, χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Πρόκειται για το άθροισμα των άρρητων αξιών που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια απλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο σχετίζονται μεταξύ τους.»

Κάναμε κι εμείς το ίδιο λάθος.

Παρόλο που γνωρίζαμε και αναγνωρίζαμε τον ρόλο του πολιτισμού και κάναμε σημαντικά βήματα προς τα εμπρός, δεν κάναμε – ως Ελληνική Αριστερά – αλλά και ως κυβέρνηση, τα βήματα που έπρεπε να κάνουμε.

Γιατί ακόμα και υπό ασφυκτικές συνθήκες λόγω των μνημονίων, με την πίεση των δανειστών να μας κόβει την ανάσα, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα.

Και δυστυχώς, όταν η Μυρσίνη ανέλαβε την ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν της δόθηκε ο χρόνος, για να ξεδιπλώσει πλήρως τη θέλησή της, το σχέδιό της, το όραμά της. Όμως, παρά όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, έκανε σημαντικά βήματα.

Αγαπητοί φίλοι,

Η οπτική της Μυρσίνης για τη δημοκρατία στον πολιτισμό ως μέσο απελευθέρωσης δημιουργικών δυνάμεων, προώθησης της προοδευτικής αλλαγής της κοινωνίας και αναζωογόνησης της δημοκρατίας στο σύνολό της, είναι πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ.

Γιατί γινόμαστε μάρτυρες της ερημοποίησης της δημοκρατίας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Της μαρασμού και της υπερεμπορευματοποίησης του πολιτισμού.

Καθώς παρακολουθούμε τις διακρίσεις, την ανισότητα, την ανασφάλεια, τους πολέμους και την κατάργηση ακόμα και των τελευταίων προσχημάτων του διεθνούς δικαίου να χειροτερεύουν όλο και περισσότερο.

Καθώς παρακολουθούμε τα κράτη να μετατρέπονται σε ιδιωτικές εταιρείες των Προέδρων, των πρωθυπουργών και των ολιγαρχών που τα ελέγχουν.

Καθώς παρακολουθούμε τους Ευρωπαίους ηγέτες να συμπεριφέρονται σαν γελωτοποιοί του βασιλιά.

Η Μυρσίνη δεν είχε δεύτερες σκέψεις: Η πολιτιστική και πολιτική αντίσταση ήταν ο δικός της δρόμος. Η στήριξη των δημιουργικών δυνάμεων της Ευρώπης και της Ελλάδας.

Αυτός είναι και ο δικός μας δρόμος. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος.

Στη γλώσσα του πολέμου και τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους που βλέπουμε στην Παλαιστίνη και σε άλλες συγκρούσεις…

Στη γλώσσα της δημοκρατικής παρακμής, του φόβου και κάθε είδους διάκρισης, που πολλαπλασιάζονται από τους ολιγάρχες που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα, πρέπει να απαντήσουμε με τη γλώσσα της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Να οργανώσουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε την αντίσταση στη δυστοπία που δημιουργείται, να απευθυνθούμε στους πολλούς με κάθε δυνατό τρόπο, να υπερασπιστούμε τις αξίες που κράτησαν όρθια την ανθρωπότητα τον περασμένο αιώνα. Όταν η κουλτούρα του σκότους επιχείρησε να σύρει τον κόσμο στην άβυσσο.

Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο αφιέρωμα στο έργο και τη ζωή της Μυρσίνης Ζορμπά σήμερα.

Και στο δίλημμα, ο Πολιτισμός των Πολλών, έναντι της Βαρβαρότητας των Λίγων, που επανέρχεται με δραματικό τρόπο στις μέρες μας, η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την απάντηση της δικής μας Μυρσίνης.

Σε αυτήν την πολύ δύσκολη περίοδο, όπου βλέπουμε την άκρα δεξιά να γίνεται πιο ισχυρή από ποτέ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, το μέλλον των δημοκρατιών μας είναι ένας αγώνας για τον πολιτισμό.

Η λογική του «δίκαιου του ισχυρού» που βλέπουμε στις διεθνείς σχέσεις, αγγίζει κάθε διάσταση της δημόσιας ζωής.

Και οι ολιγάρχες δεν στηρίζουν απλώς μια συμμαχία δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών που κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.

Όπως γνωρίζετε πολύ καλά στην Ιταλία, υπάρχει μια νέα πολιτιστική ελίτ που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του νέου αυταρχικού κόσμου στις φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Που εργάζονται σκληρά για να συνδυάσουν τον ριζοσπαστικό συντηρητισμό με τον νεοφιλελευθερισμό. Που οικοδομούν έναν νέο τύπο κυνισμού και αντιπολιτικής, ανοίγοντας τον δρόμο για αυταρχική και κλεπτοκρατική πολιτική.

Η μάχη για τις δημοκρατικές αξίες, τις ιδέες και τον πολιτισμό που θα χρειαστεί να δώσουμε σε αυτή τη γενιά, θα είναι ακόμη πιο σημαντική από αυτήν που δώσαμε πριν από 15 χρόνια ενάντια στη λιτότητα και πριν από 25 χρόνια ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Παρά τις διαφορές που μπορεί να είχαμε, η Μυρσίνη Ζορμπά, μια διανοούμενη της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, κινητοποιήθηκε μαζί με άλλους στη ριζοσπαστική Αριστερά και στάθηκε υπέρ αυτών που πίστευε.

Πάλεψε για τη δημοκρατία στον πολιτισμό.

Είναι πιο σημαντικό από ποτέ άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό σήμερα, σε όλο τον Ατλαντικό, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, να ακολουθήσουν το σημαντικό της παράδειγμα.

Σας ευχαριστώ πολύ».

Η Κοβέσι χτυπά την πόρτα του Μαξίμου - Έρχεται έλεγχος και στο Ταμείο Ανάκαμψης

 

• Η Ρουμάνα εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι ανοίγει τον φάκελο του μεγαλύτερου αγροτικού σκανδάλου στην Ελλάδα, βάζοντας στο μικροσκόπιο πολιτικά πρόσωπα και ευρωπαϊκά κονδύλια, την ώρα που στο Μαξίμου αναζητούν επειγόντως νέο αφήγημα, ενώ η Goldman Sachs αποχωρεί απογοητευμένη από επενδυτικό project , μαθαίνοντας με τον δύσκολο τρόπο τι σημαίνει ελληνική γραφειοκρατία.

«Άγαλμα» πρέπει να στήσει η Ελλάδα προς τιμήν της Ρουμανίας. Και τι δεν έχει προσφέρει τα τελευταία χρόνια… από ανθρώπινο δυναμικό, όπως οι πυροσβέστες που πρόσφεραν την πολύτιμη βοήθειά τους για την κατάσβεση των πυρκαγιών, αλλά πλέον και δικαστές.

Το παράδειγμα της Ρουμάνας Λάουρα Κοβέσι είναι ενδεικτικό πως όταν η δικαιοσύνη δεν επιδέχεται «ελέγχων, παρεμβάσεων και υποδείξεων» μπορεί να επιτελέσει ορθά τα καθήκοντά της και να αποτελέσει ανάχωμα απέναντι στην απληστία και τη διαφθορά.

Η Κοβέσι, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ξεσκονίζει το σκάνδαλο με τους «εικονικούς βοσκότοπους» και τη μαύρη τρύπα εκατομμυρίων από τα κοινοτικά ταμεία. Η έρευνα – που κάνει καρέκλες να τρίζουν και απειλεί πολιτικά γραφεία με καύση μεγαλύτερη από πυρκαγιά στην Πάρνηθα – αγγίζει 40 πρόσωπα. Με κατηγορίες όπως απάτη, εγκληματική οργάνωση και ξέπλυμα, το «αρνί» έχει βγει απ’ το φούρνο και βελάζει στο Μαξίμου.

Βορίδης και Αυγενάκης στο κάδρο

Ο Ζερβός, άνθρωπος του Αυγενάκη και πρώην αντιπρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, φέρεται να «έθαβε» καταγγελίες μαζί με τον πολιτικό του προστάτη.

Τα ηχητικά μιλούν μόνα τους και η Κοβέσι περιμένει να στείλει … τρακτέρ με φακέλους.

Εκπρόσωποι του αγροτικού κόσμου, όπως οι Αλειφτήρας και Καπουνής, δεν μάσησαν τα λόγια τους στα κανάλια για το πώς οι αληθινοί αγρότες είδαν τις επιδοτήσεις τους να εξαφανίζονται σε κομματικούς κηπουρούς και ψηφοσυλλέκτες.

Όσοι βρήκαν στοιχεία, αποπέμφθηκαν, τονίζουν. 6 διοικητές στον ΟΠΕΚΕΠΕ και 5 υπουργοί σε 5 χρόνια. Κάτι δείχνουν τα ρεκόρ. Να δούμε λοιπόν τι θα πει για αυτά και ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο που συνεδριάζει σήμερα στις 12:00.

Και τώρα; Πλεύρης

Τη θέση Βορίδη στο Μεταναστευτικής Πολιτικής ανέλαβε ο Θάνος Πλεύρης. Το πρώτο του ταξίδι θα είναι στη… Λιβύη. Εκεί που οι Τούρκοι στήνουν αγωγούς, κοιτάσματα και μνημόνια με τη σέσουλα.

Ο Πλεύρης καλείται να διαχειριστεί τις ροές, ενώ η Βουλή της Λιβύης ετοιμάζεται να περάσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο με… ομόφωνο yes sir στον Ερντογάν.

Και αναμονή για το επόμενο σκάνδαλο

Εν τω μεταξύ ολοένα και πιο έντονα ψιθυρίζεται στους διαδρόμους των Βρυξελλών, αλλά και των Αθηνών πως η Κοβέσι δεν περιορίζεται στις αγροτικές ενισχύσεις, αλλά έχει βάλει στο μικροσκόπιό της και τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Ναι αυτούς τους πόρους που στηρίζουν τα τελευταία χρόνια την ισχυρή ανάπτυξη της Ελλάδας.

Αν οι πληροφορίες αποδειχθούν αληθείς – γιατί προς το παρόν μένουν μόνο στη σφαίρα της φημολογίας – δεν θα μιλάμε για απλό σκάνδαλο, αλλά για μια βόμβα που όταν σκάει οδηγεί απευθείας σε κάλπες.

Η Goldman και η Ousia της απογοήτευσης

Μέσα σε όλα αυτά εν τω μεταξύ κάπου πνίγηκε και το αφήγημα της Ελλάδας που είναι παράδεισος για ξένες επενδύσεις. Η Goldman Sachs έβαλε φιλόδοξο στόχο να φτιάξει ένα ξενοδοχειακό brand στην Ελλάδα. Αγόρασε τρία resorts στη Χαλκιδική, έστησε ομάδα στην Αθήνα, ίδρυσε την “Ousia” και αποφάσισε να κάνει τουρισμό α λα αμερικανικά.

Μόνο που το project δεν έζησε ούτε τρεις τουριστικές σεζόν. Οι άδειες άργησαν, τα κόστη εκτοξεύτηκαν, το όραμα βούλιαξε και η Goldman δεν πρόλαβε να ζήσει τον μύθο της στην Ελλάδα.

Και κάπως έτσι…

Η Goldman έμαθε τι σημαίνει ελληνική γραφειοκρατία, η κυβέρνηση τι σημαίνει ευρωπαϊκή εποπτεία, και οι πολίτες τι σημαίνει «δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη». Κατά τ’ άλλα, το Μαξίμου ψάχνει το νέο θετικό αφήγημα για το επιτελικό κράτος.

Μόνο που τα σκάνδαλα γράφουν καλύτερα δελτία Τύπου απ’ ό,τι τα επικοινωνιακά επιτελεία.

Τι σηματοδοτεί η νέα παρέμβαση Τσίπρα και ο πανικός Μαρινάκη – Τασούλα

 

• Ο λαλίστατος όταν εμφανίζεται ο πρώην Πρωθυπουργός, κυβερνητικός εκπρόσωπος, είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ας κάνει ο Τσίπρας όσο rebranding θέλει αρκεί να μην επιστρέψει στην πρώτη γραμμή! Και είναι φυσικό αφού ο πρώην Πρωθυπουργός είναι ο μόνος σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις που μπορεί να απειλήσει με το “καλημέρα” το καθεστώς Μητσοτάκη που χτίστηκε μεθοδικά 5,5 χρόνια με υποκλοπές, λίστες Πέτσα, ΟΠΕΚΕΠΕ και κατά συρροή ωμές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και το Σύνταγμα

Ο “έρμος” ο κ. Τασούλας, πήρε απλώς το “ραβασάκι” από το Μαξίμου, να “καθίσει στ΄ αυγά του” και να μην τολμήσει να δώσει τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών το 2015!

Αν κάτι όμως επιβεβαιώνεται και από την χτεσινή νέα παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα είναι η αίσθηση ότι είναι αποφασισμένος να κάνει το επόμενο βήμα.

Τα σενάρια για το νέο κόμμα Τσίπρα φουντώνουν και από τις μετρήσεις.

Η MRB μέτρησε τους εν δυνάμει ψηφοφόρους ενός νέου κόμματος υπό τον πρώην Πρωθυπουργό στο 26,9%.

Η metron analysis για το Βήμα της Κυριακής μέτρησε την απήχηση της διακυβέρνησής του στο 21% και τον ίδιο πρώτο με 25% ως το πρόσωπο που εκφράζει περισσότερο το αξιακό σύστημα της κεντροαριστεράς.

Το ενδιαφέρον σε αυτά τα ποιοτικά στοιχεία είναι ότι τα ποσοστά στα ερωτήματα αυτά έχουν πλέον αυξητική τάση θέτοντας ένα ικανό ψυχολογικό όριο επανεκκίνησης.

Η ΕΡΤ ως άλλη «Ομάδα Αλήθειας» πετσόκοψε στο δελτίο τα λόγια του Τσίπρα

 

• Άλλη μια “μαύρη” σελίδα για το κρατικό κανάλι , που συναγωνίζεται πλέον την ομογάλακτή της στο Γραφείο του Πρωθυπουργού ΕΥΠ των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων, χτες! Έκοψε τον Τσίπρα και παρέθεσε μόνον τις παρόλες του κυβερνητικού εκπροσώπου που άρχισε το γνωστό ρεφρέν για το 2015, και την ηττοπαθή και φοβική άρνηση του ΠτΔ Κωνσταντίνου Τασούλα. Δημοσιογραφία απ το πανέρι

Η ΕΡΤ ως άλλη Ομάδα Αλήθειας πετσόκοψε στο δελτίο της την παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που ζήτησε την δημοσιοποίηση των άνω των 100 σελίδων πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών τον Ιούλιο του 2015 μετά το δημοψήφισμα, και παρέθεσε μόνον τις παρόλες του κυβερνητικού εκπροσώπου που άρχισε το γνωστό ρεφρέν για το 2015, και την ηττοπαθή και φοβική άρνηση του ΠτΔ Κωνσταντίνου Τασούλα.

Υπάρχει και πιο κάτω για την ΕΡΤ να πετσοκόβει τον άνθρωπο που την άνοιξε από το λουκέτο και το μαύρο;

Άστραψε και βρόντηξε ο Τσίπρας

Καταδικάζετε την Ελλάδα σε μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος, αυτό τους είπε στην ουσία ο Αλέξης Τσίπρας, που αν δεν είχε αυτό το σοβαρό μειονέκτημα να είναι πλεμπαίος Αριστερός, θα τον χειροκροτούσα. Είχα προειδοποιήσει ο Τσίπρας αφήνει πίσω το ενοχικό σύνδρομο του μνημονίου και αρχίζει να λέει αλήθειες που πονάνε και θα μας κάνει ζημιά… Να τα τώρα! «Και την ευθύνη αυτή – αν και δεν είχαμε κανένα μερίδιό της – την επωμιστήκαμε υπομονετικά από το ’15 έως το ’19, για να ξελασπώσουμε το μέλλον» είπε και ζητάει και μετ’ επιτάσεως τα πρακτικά από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών το 2015. Και ο Κωνσταντίνος Τασούλας βάζει πλάτη και δεν τα δίνει, αλλά βρε Κυριάκο μου, επειδή πόσα να αντέξει και ο δεξιός μετά τα «ήντα», δεν μας λες τι μπορεί να δούμε εκεί, μην μας κάνει κανά χουνέρι ο Αλέξης και τα πει «χαρτί και καλαμάρι» και τρέχουμε και δεν φτάνουμε…

Η γυναίκα που κάνει τους ισχυρούς να ιδρώνουν - Η Κοβέσι δεν λογαριάζει εξουσίες

 

• Αν κάτι είναι ξεκάθαρο για την Λάουρα Κοντρούτσα Κοβέσι είναι πως είναι μια γυναίκα που έχει συνηθίσει να βρίσκεται απέναντι στην εξουσία – κι όχι να την υπηρετεί. Η πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέας, αναλαμβάνει με αποφασιστικότητα τη διερεύνηση του μεγάλου σκανδάλου διαφθοράς στον ΟΠΕΚΕΠΕ, αποκαλύπτοντας δίκτυο απάτης που αποσπούσε εκατομμύρια από ευρωπαϊκά ταμεία, παρά τις προσπάθειες παρεμπόδισης και απειλές που δέχεται.

Είναι η πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέας, επικεφαλής της νεοσύστατης Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO), και εκείνη που σήμερα ερευνά μεθοδικά το σκάνδαλο-μαμούθ του ΟΠΕΚΕΠΕ, έχοντας παραλάβει τα σχετικά στοιχεία από μία άλλη γυναίκα: Την Ελληνίδα Πόπη Παπανδρέου. Στο στόχαστρό της μπαίνει λοιπόν ένα σύστημα κατανομής αγροτικών επιδοτήσεων που – σύμφωνα με τη δικογραφία – εξελίχθηκε σε εργαλείο διασπάθισης κοινοτικών πόρων από ένα δίκτυο κρατικών αξιωματούχων και ιδιωτών.

Η ίδια, απτόητη από τις απειλές και τις προσπάθειες εκφοβισμού που κατήγγειλε δημοσίως, δηλώνει πως δεν θα επιτρέψει «να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από το πραγματικό ερώτημα: υπήρξε οργανωμένη απάτη και διαφθορά;».

Από τα Καρπάθια στο Λουξεμβούργο

Η Κοβέσι γεννήθηκε το 1973 στο Σφάντου Γκεόργκε της Τρανσυλβανίας, έπαιξε μπάσκετ στην εθνική νεανίδων της Ρουμανίας και σπούδασε νομικά στο Κλουζ-Ναπόκα και στο Τιμισοάρα, με διδακτορική διατριβή στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος.

Το 2006 έγινε η πρώτη γυναίκα Γενική Εισαγγελέας της Ρουμανίας – και η νεότερη στην ιστορία της χώρας.

Το 2013 ανέλαβε την Εθνική Διεύθυνση Καταπολέμησης της Διαφθοράς (DNA) και εξελίχθηκε σε φόβητρο του ρουμανικού πολιτικού κατεστημένου.

Κατά τη θητεία της, οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη δεκάδες υπουργοί, βουλευτές, «τοπικοί άρχοντες» και ο πρώην πρωθυπουργός Αντριάν Ναστάζε. Το 2016 ανανεώθηκε η θητεία της με την υποστήριξη της Κομισιόν, των ΗΠΑ και πλήθους πολιτών, όμως δύο χρόνια μετά αποπέμφθηκε ύστερα από πολιτική στοχοποίησή της από το κυβερνών Κόμμα.

Το 2020, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε πως η απομάκρυνσή της παραβίασε το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και την ελευθερία έκφρασης. Το 2019, η Ευρωβουλή την εξέλεξε πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέα, παρά τις αντιδράσεις της κυβέρνησης του Βουκουρεστίου.

H δικογραφία του ΟΠΕΚΕΠΕ

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ερευνά τη μεγαλύτερη υπόθεση κοινοτικής απάτης στην Ελλάδα: μια πολύχρονη πρακτική διανομής «εικονικών βοσκοτόπων», που φέρεται να αποσπούσε εκατομμύρια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, μέσω κατανομών σε εκτάσεις που ούτε νοικιασμένες ήταν ούτε χρησιμοποιούνταν.

Το σκάνδαλο φέρεται να φούντωσε επί Βορίδη και Αυγενάκη.

Η έρευνα της EPPO αφορά πάνω από 40 πρόσωπα, πολιτικούς, κρατικούς υπαλλήλους, μέλη ΔΣ και συνεργαζόμενες εταιρείες. Σε βάρος τους ερευνώνται αδικήματα όπως απάτη, συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Η ίδια η Κοβέσι προειδοποίησε ότι η έρευνα δεν θα σταματήσει «παρά τις παρεμβάσεις και την παρεμπόδιση των εισαγγελέων».

Σκάνδαλα, μάφια και Κομισιόν

Η Κοβέσι έχει βρεθεί στο προσκήνιο και για άλλες υποθέσεις: από το δυστύχημα των Τεμπών και τις πιέσεις για διερεύνηση παράνομου φορτίου, μέχρι τη διαμάχη με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για τα SMS με τον CEO της Pfizer.

Η EPPO έχει απειλήσει με προσφυγή κατά της Κομισιόν, καταγγέλλοντας ότι «στραγγαλίζει» τη λειτουργία της μειώνοντας τους πόρους της, σε μια περίοδο που οι έρευνες αυξάνονται εκθετικά: 200 υποθέσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης μόνο το 2023.

Ταυτόχρονα, η Εισαγγελία της διεξάγει πολυεθνική έρευνα για απάτες ΦΠΑ ύψους 1,3 δισ., με εμπλοκή ακόμη και της Καμόρα.

Η ίδια η Κοβέσι δήλωσε: «Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι εγκληματικότητας – οι μαφιόζοι του δρόμου και οι εκπρόσωποι του οικονομικού εγκλήματος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».

Το σύμβολο της ανυπότακτης Ευρώπης

Η Λάουρα Κοβέσι είναι πλέον κάτι περισσότερο από εισαγγελέας. Είναι σύμβολο μιας άλλης Ευρώπης: εκείνης που δεν φοβάται να αγγίξει τους ισχυρούς, να εκθέσει την Κομισιόν, να συγκρουστεί με κράτη-μέλη και να κατηγορήσει δημόσια διεφθαρμένους υπουργούς, ευρωτεχνοκράτες ή πολυεθνικές.

Απέναντί της, συχνά στήνονται εμπόδια: μισές αλήθειες, ψευδείς καταθέσεις, κατεστραμμένα πειστήρια, πρόθυμοι επιστήμονες και νομικές ασυλίες. Όμως εκείνη επιμένει. Και γι’ αυτό, όταν φτάνει στη χώρα σου, να ξέρεις πως κάποιος πρέπει να φοβάται. Όχι η ίδια.