Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα «τσάρτερ της νίκης»!!! Το “ενδιαφέρον” ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την ψήφο των ομογενών και τα φέσια δισεκατομμυρίων δραχμών στην Ολυμπιακή!!!

Γιατί κάθε φορά που ακούμε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να κόπτονται υπέρ του δικαιώματος ψήφου των ομογενών, το μυαλό μας πάει στα φέσια που φόρεσαν τα δύο κόμματα εξουσίας στην Ολυμπιακή Αεροπορία όταν τη χρησιμοποιούσαν – χωρίς να την πληρώνουν – για τη μεταφορά ψηφοφόρων από διάφορες χώρες σε εκλογικές περιόδους; Μα γιατί αυτή είναι η μοναδική μέριμνα που τα δύο κόμματα έλαβαν υπέρ των αποδήμων και των ομογενών στα τριάντα τόσα χρόνια της κυβερνητικής τους παντοδυναμίας.

Μέχρι εκεί έφτανε το ενδιαφέρον του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. για τα εκλογικά δικαιώματα των ομογενών και των αποδήμων. Εκλογική πελατεία που όσο η εξουσία είχε τη δυνατότητα να την κουβαλάει στη μητέρα πατρίδα με τις τζάμπα πτήσεις της Ο.Α. είχε καλώς και μετά τέρμα τα ταξίδια και οι ψήφοι. Κάτι δισεκατομμύρια δραχμές ήταν το φέσι που τα δύο υπερχρεωμένα κόμματα φόρεσαν στην Ολυμπιακή ώστε να μοιράζουν δωρεάν εισιτήρια στην εκλογική πελατεία εξωτερικού και πέραν τούτου ουδέν. Μόλις έκλεισε το “μαγαζί” της Ο.Α., κόπηκαν τα “πράσινα” και τα “γαλάζια” τσάρτερ της νίκης, ξεθώριασε και το ενδιαφέρον των δύο κομμάτων για τους μετακινούμενους ψηφοφόρους της διασποράς.

Έκτοτε, τις παραμονές κάθε εκλογικής αναμέτρησης οι μεν έθεταν το θέμα στους δε και τούμπαλιν, εξαντλώντας τη θολή και γενικευμένη αυτή συζήτηση περί ψήφου ενός αγνώστου αριθμού ομογενών σε κενολογίες και αερολογίες μηδενικού ενδιαφέροντος και αποτελέσματος. Και κάπως έτσι μπαλωνόταν εδώ και χρόνια ένας δήθεν ουσιαστικός διάλογος των δύο κομμάτων εξουσίας με συγκεκριμένων πολιτικών αποχρώσεων ηγεσίες ομοσπονδιών και συλλόγων ομογενών, που χρησιμοποιούσαν με τη σειρά τους τις σχέσεις τους με την Αθήνα ώστε να παίζουν τα δικά τους εκλογικά παιχνίδια εντός των ομογενειακών κοινοτήτων. Και κάπως έτσι σέρνεται χρόνια τώρα το σίριαλ της ψήφου των ομογενών της Ελλάδας των πέντε ηπείρων και των επτά θαλασσών που ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. φρόντισαν να συντηρούν τις πελατειακές τους σχέσεις με τους “κομματάρχες” μιας διασποράς που άλλοτε για επικοινωνιακούς και άλλοτε για λόγους φτηνού εντυπωσιασμού έφτανε ακόμη και τα 15 εκατομμύρια ψυχές. Κι ας μην μπορούσε κανείς να τους μετρήσει. Κι ας μην μπορούσε κανείς να πιστοποιήσει την “ελληνικότητά” τους, παρά μόνο εάν ήταν κάποιοι χρήσιμοι σε διάφορες αθλητικές ομοσπονδίες. Εκεί άρχιζε και εκεί τελείωνε το ενδιαφέρον της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ για τους ομογενείς. Τελεία και παύλα.