Είπε πολλά (για την κυβέρνηση Μητσοτάκη) “έδειξε” περισσότερα … για τη νέα εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται να αναδεικνύει πλέον ως νέο ισχυρό πόλο, την εσωκομματική αντιπολίτευση όπως ονομαζόταν μέχρι σήμερα (53 – Βούτσης – Σκουρλέτης – Φίλης – Δραγασάκης ), μαζί με την ομάδα του Δημήτρη Τζανακόπουλου (Μιχ Καλογήρου-Νικος Ανδριόπουλος- Δημ Βίτσας- Νάσος Ηλιόπουλος-Νεολαία ) και τους σημιτογενείς της Γέφυρας υπό το Νίκο Μπίστη, στην ομιλία του στο Caravel ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξης Τσίπρας.
Η ομιλία του κ. Τσίπρα:
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ένα δύσκολο καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του.
Ένα δύσκολο φθινόπωρο, κι ένας ακόμα πιο δύσκολος χειμώνας, βρίσκονται μπροστά μας.
Μπροστά στην κοινωνία και τη χώρα.
Και μπροστά στο κόμμα μας, που ως αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να σταθεί δίπλα στον λαό αυτές τις κρίσιμες ώρες.
Να αποτρέψει όσο μπορεί τα χειρότερα.
Να βάλει φραγμό στην επέλαση της βαρβαρότητας που κάποιοι έχουν βαλθεί να βαφτίσουν κανονικότητα.
Και να κρατήσει ανοιχτό τον δρόμο μιας προοδευτικής λύσης για τη χώρα.
Δεν είμαι, και δεν θέλω να είμαι, μάντης κακών, αλλά οφείλω να προειδοποιήσω:
Κάθε μέρα που περνάει, η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη κατεδαφίζει, αντί να χτίζει.
Καταστρέφει, αντί να δημιουργεί.
Αν και εξελέγη με υπόσχεση ισχυρή ανάπτυξη μας οδηγεί με γρήγορα βήματα σε καθεστώς ισχυρής υπανάπτυξης.
Στη μεγαλύτερη ύφεση που έχει συναντήσει η χώρα, μεγαλύτερη και από αυτή των πιο σκληρών μνημονίων.
Και τώρα μάλιστα ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τις συνθήκες που δημιούργησε με τις συνταγές των πιο σκληρών μνημονίων.
Με περιορισμούς σε συντάξεις και μισθούς, με εργασιακό μεσαίωνα, ιδιωτικοποιήσεις σε τιμή ευκαιρίας, απαξίωση της δημόσιας παιδείας της υγείας και του κοινωνικού κράτους και περεταίρω διεύρυνση των ανισοτήτων.
Με δυο λόγια δηλαδή μας γυρίζουν με ταχύτητα πίσω στα δύσκολα χρόνια του 10-15 και στο καθεστώς των πολιτικών του ΔΝΤ, από το οποίο με τόσες θυσίες και κόπους καταφέραμε η χώρα μας να απαλλαγεί.
Κάθε μέρα που περνάει η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει τη κρίση.
Ούτε και θέλει, όμως.
Δεν θέλει, γιατί κάθε μέτρο και κάθε πρωτοβουλία της, από την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, μέχρι την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, υλοποιεί την ιδεοληπτική και ανιστόρητη εμμονή της, ότι όλα μπορεί να τα λύσει η ασυδοσία της αγοράς.
Και η υποταγή σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Και δε μπορεί, γιατί όλες της οι ενέργειες ως τώρα χαρακτηρίζονται από προχειρότητα, επιπολαιότητα, απουσία μια συνεκτικής απάντησης στις προκλήσεις.
Το επιτελικό κράτος αποδείχτηκε μια προσπάθεια να ελέγχει ο πρωθυπουργός τους αρμούς της εξουσίας, και να τους χρησιμοποιεί προς ίδιον όφελος.
Οι υπουργοί ασχολούνται με την εξυπηρέτηση των ημετέρων, βάουτσερ, παγουρίνια, καλλιέργεια σχέσεων με βαρόνους του χρήματος.
Τσαλαβουτούν με μόνο σχέδιο τις καταστροφικές ιδεοληψίες και τις «δουλειές». Με εξυπηρετήσεις και υπερτιμολογήσεις δημοσίων δαπανών.
Στην Παιδεία, στην Υγεία, στο μεταναστευτικό, στις επενδύσεις, σχεδόν παντού.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει ότι:
Ο συνδυασμός αυτός ιδεοληψίας, υποταγής σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, και ανικανότητας, είναι καταστροφικός για το τόπο.
Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες.
Εθνικές, οικονομικές, κοινωνικές, υγειονομικές.
Και το γεγονός ότι με διάφορα ανήθικα μέσα, έχουν εγκαταστήσει γύρω τους μια επικοινωνιακή υγειονομική ζώνη, με αποτέλεσμα στην κοινή γνώμη να εμφανίζεται το μαύρο άσπρο, απλώς πιστοποιεί ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διστάζει να υπονομεύει, εν ονόματι της επικοινωνίας, δηλαδή της κατευθυνόμενης από το μέγαρο Μαξίμου προπαγάνδας, ακόμα και την ίδια τη δημοκρατία.
Γιατί δημοκρατία χωρίς ελεύθερη και πλουραλιστική ενημέρωση, χωρίς κριτική στην πολιτική εξουσία, είναι ανάπηρη δημοκρατία.
Αυτό ακριβώς, η δεδομένη και εξαγορασμένη με χρήματα του ελληνικού λαού ασυλία από κάθε είδους κριτική, επιτρέπει στον κύριο Μητσοτάκη και στην κυβέρνησή του μια πρωτοφανή για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, άνθιση της πιο χυδαίας πελατειακής λογικής, ανάδειξη της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς σε κανόνα κυβερνητικής πρακτικής.
Δεν διστάζω να το πω, και προσέχω τα λόγια μου:
Η Ελλάδα ζει τη στιγμή αυτή μια κατάσταση που μόνο ομαλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ζωτικές λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως ο ρόλος του Τύπου, αλλά και της Δικαιοσύνης, φαλκιδεύονται βάναυσα.
Ο δημοκρατικός έλεγχος ασκείται με τεράστιες δυσκολίες, σε καθεστώς απόκρυψης και διαστρέβλωσης όσων δεν συμφέρουν στην κυβέρνηση.
Και σε καθεστώς συστηματικής συκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβερνητικής του θητείας, και φυσικά της αντιπολιτευτικής του τακτικής.
Θα μπορούσα να αναφέρω εδώ δεκάδες παραδείγματα, αλλά δεν νομίζω να έχει νόημα.
Τι έγινε με την κυρία Τουλουπάκη και το σκάνδαλο Νοβάρτις, με τον Παπαγγελόπουλο, με την επιχείρηση τρομοκράτησης δικαστών, με τον τρόπο που η συστημική προπαγάνδα αντιμετωπίζει ζητήματα όπως οι πρόσφατες δηλώσεις Στόλτεμπεργκ, ή ακόμα και τη πυρκαγιά στις Μυκήνες.
Για την οποία διέκοψαν το πρόγραμμά τους διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αλλά στην Ελλάδα δεν βρήκαν τηλεοπτικό χρόνο για να μας ενημερώσουν τα δελτία των ειδήσεων.
Όλα αυτά όμως συγκροτούν ένα τεράστιο και διαρκές σκάνδαλο.
Που βάζει και πρέπει να βάζει ψηλά στην ατζέντα μας και το ζήτημα της δημοκρατίας.
Της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της ενημέρωσης, της ελεύθερης άποψης και κριτικής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Μπορούμε νομίζω να συμφωνήσουμε όλοι, ότι σε τρία κύρια μέτωπα τη στιγμή αυτή, η χώρα δοκιμάζεται.
Σε τρία κύρια η κοινωνία αγωνιά και η κυβέρνηση αποτυγχάνει κατά κράτος, βυθίζοντας στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Στο μέτωπο της πανδημίας.
Στο μέτωπο της οικονομικής κρίσης.
Στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των προκλήσεων Ερντογάν.
Στο μέτωπο της πανδημίας, τους αναξιοπρεπείς διθυράμβους για τον κύριο Μητσοτάκη, όταν στην αρχική φάση όλοι στηρίξαμε το lock down, διαδέχονται τώρα οι εκατοντάδες των κρουσμάτων.
Για τα οποία όμως δε φταίει η κυβέρνηση αλλά φταίνε οι απείθαρχοι πολίτες.
Δηλαδή, η επιτυχία της πρώτης φάσης δεν είχε να κάνει με τη στάση των πολιτών, αλλά με τη διορατικότητα του κου Μητσοτάκη.
Ενώ αντιθέτως, η πλήρης αποτυχία και η επικίνδυνη εξέλιξη της δεύτερης φάσης, έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη στάση των πολιτών.
Η αλήθεια όμως φωνάζει και όσο και αν την ωραιοποιούν δε μπορεί να κρυφτεί:
Διότι αυτό που πέτυχε ο κος Μητσοτάκης : Να μετατρέψει μια υγειονομική επιτυχία σε απόλυτο φιάσκο, δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Πρέπει να κάνεις σειρά λαθών και να έχεις απόλυτη έλλειψη στρατηγικής και σχεδιασμού για να το πετύχεις.
Και αυτό ακριβώς συνέβη.
Αντί να αξιοποιήσουν το διάστημα της ύφεσης, για να θωρακίσουν το ΕΣΥ, αυτό που απορρόφησε την έγνοια και την ενέργεια της κυβέρνησης αλλά και πόρους του δημόσιου ταμείου, ήταν οι «δουλίτσες» και η επικοινωνία.
Αντί να εφαρμόσουν ένα συνεκτικό σχέδιο για τον τουρισμό, αυτό που τους απασχόλησε ήταν η υποταγή στις απαιτήσεις των μεγάλων tour operators και των εφοπλιστών.
Και η έναρξη του τουρισμού δίχως σχέδιο και ενιαία επιδημιολογικά πρωτόκολλα, παρά μόνο με ακριβές φιέστες στο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης.
Αντί να εκμεταλλευτούμε την επιτυχία της πρώτης φάσης και να λανσάρουμε προς τα έξω τις υγειονομικά ασφαλείς διακοπές στην Ελλάδα, ανοίξαμε και τους περιμέναμε όλους.
Χωρίς ελέγχους, χωρίς κριτήρια, χωρίς ασφάλεια.
Αποτέλεσμα το δεύτερο κύμα της πανδημίας να είναι ήδη πολύ πιο μαζικό από το πρώτο.
Να συνοδεύεται από παντελή έλλειψη στρατηγικής για την αντιμετώπισή του.
Και μόνο από σπασμωδικά υγειονομικά μέτρα, απόπειρες δυσφήμισης και εκφοβισμού των νέων, σκληρά και αναποτελεσματικά αστυνομικά μέτρα.
Για να φτάσουμε σήμερα, να μην υπάρχουν αντιδραστήρια για τα τεστ, και να παραδίνεται η «δουλειά» σε φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση ιδιωτικά εργαστήρια, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι άνθρωποι τη πρώτης γραμμής.
Με το αντίτιμο βέβαια, να υποτάσσεται ακόμη και ο λόγος της επιστήμης στις σκοπιμότητες της πολιτικής και της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Θέλω όμως να προειδοποιήσω τη κυβέρνηση :
Αν δεν υπάρξει, έστω και τώρα, στο και πέντε, ένα συμπαγές, μελετημένο, συνολικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, θα είναι υπεύθυνη για ό, τι ακολουθήσει τον χειμώνα που έρχεται.
Αν δεν εφαρμόσει άμεσα μέτρα για την ενίσχυση των δομών δημόσιας υγείας, την κοινωνική συναίνεση, την προστασία του πληθυσμού, τότε θα έχει όλη την ευθύνη αν η πανδημία πάρει δραματικές διαστάσεις.
Αν δεν σταματήσει τα επικοινωνιακά παιγνίδια με τα σχολεία, με τα παιδιά, με τις μάσκες, και τα παγουρίνια, και δεν λάβει δραστικά και προγραμματισμένα μέτρα, θα έχει την ευθύνη για ό,τι προκύψει.
Όσο για μας, δεν υπάρχει περίπτωση στο μέτωπο αυτό, που αφορά την υγεία και τη ζωή του λαού, να υποκύψουμε στον πειρασμό της μικροπολιτικής με την οποία η ΝΔ ως αντιπολίτευση αντιμετώπισε κάθε καταστροφή, στην περίοδο της δικής μας διακυβέρνησης.
Θα στηρίξουμε το ΕΣΥ, τη δημόσια Υγεία, κάθε θετικό μέτρο που συνιστά η επιστημονική κοινότητα.
Αλλά δεν πρόκειται να σωπάσουμε, εν ονόματι οποιασδήποτε σκοπιμότητας, μπροστά στο χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας, στην οποία αυτή τη στιγμή με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στο δεύτερο μέτωπο, τώρα, που αφορά την Οικονομία.
Και εκεί τα πράγματα είναι εξίσου δραματικά.
Η κυβέρνηση επέλεξε να μην ακούσει την κοινωνία, τις οργανώσεις των μικρομεσαίων, την αγωνία των εργαζομένων, και φυσικά την αντιπολίτευση, κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, που προτείναμε εγκαίρως, αποφασιστικά, γενναία, εμπροσθοβαρή μέτρα, για να μην πάρει η κρίση τις διαστάσεις οικονομικής πανδημίας.
Μπορούμε να πούμε τώρα, με τα πρώτα δραματικά αποτελέσματα της πολιτικής τους ορατά, ότι δεν έκαναν λάθος.
Δεν ήταν η αβλεψία, ή η έλλειψη γνώσεων, που τους οδήγησε σε μίζερα μέτρα και πολιτική απραξίας.
Ούτε φυσικά ότι δεν υπήρχαν λεφτά στα ταμεία.
Για αυτό είχαμε φροντίσει εμείς, να μην αφήσουμε τη χώρα ανοχύρωτη.
Δεν ήταν λοιπόν ούτε λάθος ούτε αβλεψία, αλλά ήταν άποψη, ήταν πολιτική επιλογή.
Ήταν η λογική να αφήσουν την οικονομική πανδημία της αγέλης να εξελιχθεί.
Να «εξυγιάνουν» έτσι χωρίς να λερώσουν τα χέρια τους το οικονομικό τοπίο, κρατώντας για τον εαυτό τους τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Να επιτρέψουν τον αφανισμό όσο γίνεται περισσότερων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για να καταλάβουν τη θέση τους τα «υγιή» μεγάλα συμφέροντα, τα οποία στηρίζουν και τους στηρίζουν.
Και να επιβάλουν στους εργαζόμενους καθεστώς ανασφάλειας, κακοπληρωμένης δουλειάς, και ωραρίων του 19ου αιώνα.
Πρέπει λοιπόν να δεχτούμε ότι τα κατάφεραν.
Η ύφεση του δευτέρου τριμήνου του 2020 που ανακοινώθηκε πρόσφατα, ξεπέρασε κατά πολύ ακόμα και τις χειρότερες επιδόσεις της εποχής των μνημονίων.
Η ανεργία καλπάζει.
Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία των νέων, με ποσοστά που προκαλούν απόγνωση.
Αλλά ο κύριος Μητσοτάκης πανηγυρίζει.
Είμαστε, λέει, μια χαρά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Με αυτό το μέσο όρο πρέπει να έχουν ένα ταμπού σε αυτή τη κυβέρνηση, αν κρίνω και από το πως μετρά τους μαθητές ανά τάξη η κυρία Κεραμέως, όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει γιατί τους αυξάνει αντί να τους μειώνει, στη περίοδο της πανδημίας.
Η επικοινωνία, με δυο λόγια, αλαλάζει, ενώ η κοινωνία στενάζει.
Και δυστυχώς τα χειρότερα είναι μπροστά μας, με την κατάρρευση των εσόδων από τον τουρισμό, την αλματώδη αύξηση της ανεργίας, τη συνακόλουθη δυσπραγία της εσωτερικής αγοράς.
Αυτή είναι συντρόφισσες και σύντροφοι η εικόνα, δεν αρκεί όμως, για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τη περιγράφει και να τη προβλέπει.
Οφείλουμε, συντεταγμένα, μαχητικά, με ήθος και αποφασιστικότητα, με ξεκάθαρες θέσεις και ενωτική διάθεση, να σταθούμε στο πλευρό της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Να μην επιτρέψουμε να οδηγήσει η οικονομική κρίση σε κοινωνική παράλυση.
Να πείσουμε για την ανάγκη της αντίστασης, αλλά και για τη δυνατότητα και το ρεαλισμό μιας προοδευτικής εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Επιτρέψτε μου στη σημείο αυτό μια μικρή παρένθεση. Αφορά στα 37 δισεκατομμύρια που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άφησε ως μαξιλάρι. Και για τα οποία έχει γίνει και γίνεται μια μεγάλη συζήτηση.
Θέλω λοιπόν να πω ότι είναι αυτά ακριβώς τα χρήματα, που μέχρι στιγμής έχουν αποτρέψει την κατεδάφιση και τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας.
Την οποία θα πλήρωναν πρώτοι και πιο ακριβά οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι.
Είναι αυτό το μαξιλάρι, που έκανε δυνατή την έξοδο της χώρας στις αγορές, με ιστορικά χαμηλό επιτόκιο.
Αν υπάρχει η άποψη ότι έπρεπε ένα μέρος από αυτά να τα έχουμε αξιοποιήσει, όχι με όρους προεκλογικών παροχών, αλλά με όρους στήριξης της οικονομίας, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των εργαζομένων και της αγοράς, να το συζητήσουμε.
Αλλά για το μαξιλάρι, δείγμα και αποτέλεσμα της εντιμότητας, της νοικοκυροσύνης, του σεβασμού στα λεφτά του λαού, και της πρόνοιας για το σήμερα και το αύριο της χώρας, μόνο υπερήφανοι μπορούμε να είμαστε.
Καμιά κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν συμπεριφέρθηκε με το αίσθημα της εθνικής και κοινωνικής ευθύνης, που εμείς επιδείξαμε.
Αγνοώντας το κομματικό κόστος και τους εκλογικούς σχεδιασμούς.
Η καμένη γη που παρέδιναν συνήθως τα κόμματα εξουσίας, το ένα στο άλλο, η οικονομική έρημος που παρέδωσε σε μας η ΝΔ, η διασπάθιση δισεκατομμυρίων σε προεκλογικές παροχές που ήταν κανόνας, με τη δική μας κυβέρνηση έλαβαν τέλος.
Κι αυτό οφείλουμε να το εξηγούμε στους πολίτες και όχι να αποτελεί στοιχείο αυτοκριτικής.
Αυτή είναι η άποψή μου και ήθελα για άλλη μια φορά να τη καταθέσω στη ΚΕ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Το τρίπτυχο της αποτυχημένης και επικίνδυνης κυβερνητικής πολιτικής, συμπληρώνεται με τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Τις προκλήσεις Ερντογάν και την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεν έχει νόημα να σταθώ στα γνωστά.
Τι έκαναν αυτοί ως αντιπολίτευση όταν εμείς χειριζόμασταν ευαίσθητα εθνικά θέματα, όπως οι Πρέσπες, αλλά και οι σχέσεις με την Τουρκία.
Θα επαναλάβω μόνο αυτό που είπα πρόσφατα στη Βουλή.
Στα ρηχά των Πρεσπών ήταν με χλαμύδες, αλλά στα βαθιά του Αιγαίου είναι με πιτζάμες.
Με όση νηφαλιότητα, απόσταση από τον εθνικισμό καθώς και ειλικρινή διάθεση να συμβάλουμε σε μια εθνική πολιτική, κι αν βλέπουμε το θέμα, δεν μπορούμε να σωπάσουμε.
Θα έλεγα έχουμε χρέος και καθήκον να μη σιωπούμε, όταν διαπιστώνουμε τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής και την έλλειψη εθνικής στρατηγικής, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, απέναντι στην πιο επιθετική Τουρκία των τελευταίων δεκαετιών.
Ο κ. Μητσοτάκης κινείται «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς αποφασιστικότητα και με εμφανή αμηχανία.
Και χωρίς να θέτει τους συμμάχους μας προ των ευθυνών τους.
Τον προειδοποιήσαμε τον Ιανουάριο, να μην πάει στις ΗΠΑ για να τα δώσει όλα στο πιάτο. Να πει πόσο προβλέψιμος σύμμαχος είναι η Ελλάδα.
Το έκανε και είδαμε τη στάση του Προέδρου Τραμπ εδώ και 9 μήνες.
Από τον Νοέμβριο ζητάμε να θέσει θέμα κυρώσεων και το θέτει 8 μήνες μετά.
Από τον Μάρτιο, και ειδικά τώρα, ζητάμε να πρωταγωνιστήσει στον ευρωτουρκικό διάλογο- να πιέσει τους Ευρωπαίους να βάλουν την τελωνειακή ένωση στο τραπέζι – αλλά παραμένει συστηματικά απών.
Υπέγραψε την συμφωνία με την Αίγυπτο και το έκανε χωρίς κανένα σχέδιο για το πώς θα προστατέψουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, πώς θα κρατήσουμε κοντά μας τους συμμάχους μας και πώς θα διασώσουμε τον διάλογο με την Τουρκία – όπως καταφέραμε εμείς για τεσσεράμισι χρόνια.
Το Oruc Reis πέρασε πρόσφατα και τον 28ο Μεσημβρινό, αφού όργωσε την περιοχή νότια του Καστελόριζου για σχεδόν ένα μήνα, καταπατώντας προκλητικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
¨Όταν, πριν ενάμισι μήνα, ο Ερντογαν ανακοίνωσε ότι θα το βγάλει από το λιμάνι για έρευνες, βγάλαμε όλο το στόλο έξω από τους ναυστάθμους.
Από την ώρα που άρχισε να πλέει εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με απλωμένα καλώδια, σαρώνοντας το βυθό, η κυβερνητική προπαγάνδα προσπάθησε με κάθε τρόπο να συσκοτίσει την αλήθεια αραδιάζοντας ένα σωρό αστείες δικαιολογίες.
Μια μας είπαν ότι είναι σε διεθνή ύδατα και το παρασέρνει ο αέρας, την άλλη ότι δε κάνει έρευνα γιατί το εμποδίζει ο θόρυβος των παρακείμενων πλοίων.
Δε κάνει έρευνες, δεν είναι στην ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά κάνουμε διαβήματα στην ΕΕ για κυρώσεις.
Αν δε παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα γιατί το κάνουμε ;
Απίστευτα πράγματα.
Και την ίδια στιγμή όποιος από την αντιπολίτευση λέει την αλήθεια είναι Δούρειος Ίππος του Ερντογάν.
Και όποιος από τη κυβέρνηση, από αξιοπρέπεια, λέει την αλήθεια, καρατομείται.
Λένε μα κάνει έρευνες μακριά από τα χωρικά μας ύδατα.
Μας συγχωρείτε, αλλά δεν ήμασταν εμείς αυτοί που με τυμπανοκρουσίες ορίζαμε το 2011 με νόμο του κράτους- τον νόμο Μανιάτη- αυτή την περιοχή ως υφαλοκρηπίδα μας.
Και όμως, τον Οκτώβριο 2018, ήμασταν εμείς αυτοί που την προστατέψαμε εμπράκτως, αντί να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ρωτάω λοιπόν :
Όταν, σύντομα, η Τουρκία προκηρύξει οικόπεδα και εισέλθει εντός της ΑΟΖ που μόλις ορίσαμε με την Αίγυπτο, κάτω από την Ρόδο και την Κάρπαθο και δίπλα στην Κρήτη- ποιες θα είναι οι κόκκινες γραμμές μας;
Οι εταίροι μας θα πιεστούν να εφαρμόσουν ισχυρές κυρώσεις ή ούτε τότε ;
Και κυρίως ρωτώ, τι ακριβώς κάνουμε σήμερα ώστε να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο;
Θα μιλάμε μετά πάλι για ανάγκη «εθνικής συναίνεσης», όταν η αντιπολίτευση μαθαίνει από τον Τούρκο ΥΠΕΞ και τον ΓΓ του ΝΑΤΟ τις πρωτοβουλίες της χώρας;
Θα παίζουμε με τις λέξεις, όπως πρόσφατα με το φιάσκο στο ΝΑΤΟ, και θα λέμε ότι οι «τεχνικές συνομιλίες δεν είναι συνομιλίες», ή ότι «οι διαβουλεύσεις της Διπλωματικής Συμβούλου του πρωθυπουργού είναι διαβουλεύσεις υπηρεσιακών»;
Θα λέμε πάλι ότι «δεν γίνονται έρευνες λόγω θορύβου» ή ακόμα χειρότερα ότι «σκάβουν στη λάσπη»;
Επαναλαμβάνω ρητά και με απόλυτη σαφήνεια: Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οποιαδήποτε εθνική στρατηγική, πρέπει να έχει ως στόχο τον τερματισμό των εκβιασμών από την Τουρκία, την επανεκκίνηση των διερευνητικών για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και τη Χάγη.
Και προειδοποιώ : Η έλλειψη στρατηγικής – ή ακόμη χειρότερα, οποιαδήποτε άλλη ανομολόγητη στρατηγική – θα οδηγήσουν τη χώρα σε ακόμα πιο επικίνδυνες περιπέτειες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αυτές είναι οι εξαιρετικά κρίσιμες συνθήκες πρωτοφανούς αβεβαιότητας και ανασφάλειας όπου μας έχει οδηγήσει η ανικανότητα, η επιπολαιότητα και οι ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης, σε τρία παράλληλα μέτωπα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Της πανδημίας, της οικονομίας και των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Σε αυτή τη ζοφερή και δυσοίωνη, από κάθε άποψη πολιτική κατάσταση, το κόμμα μας καλείται να παίξει ένα ρόλο αντιστήριξης της κοινωνικής πλειοψηφίας, υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, διαμόρφωσης μια πειστικής, προοδευτικής, κυβερνητικής λύσης.
Κάθε μέρα που περνάει η κυβερνητική πολιτική επιφέρει νέες ζημιές στην οικονομία, στην κοινωνία, και στη χώρα.
Ζημιές που θα γίνουν πολύ δύσκολα αναστρέψιμες, αν δεν υπάρξει ένα φράγμα αντίστασης στην πολιτική του κυρίου Μητσοτάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, λοιπόν, καλείται σήμερα να αποδείξει ότι είναι ώριμο τέκνο και της νέας ανάγκης.
Για να θυμηθώ ένα παλιό ρητό : Οφείλουμε να κατανοήσουμε τη δύσκολη πραγματικότητα, αν θέλουμε να την αλλάξουμε.
Κι αυτό σημαίνει ότι όλοι μας, στελέχη και μέλη του κόμματος, σε κάθε μας κίνηση, και πρωτοβουλία, οφείλουμε να παίρνουμε υπόψη τη μέγιστη υποχρέωσή μας:
Να δείξουμε και να αποδείξουμε στην κοινωνική πλειοψηφία ότι είμαστε ενωμένοι, έτοιμοι, αποφασισμένοι, να σταθούμε πλάι της.
Από την αντίσταση στις πιο αντιδραστικές πολιτικές που επιχειρούνται, μέχρι την απαλλαγή από τη σημερινή κυβέρνηση.
Και την αποκατάσταση της δημοκρατικής και προοδευτικής κανονικότητας που χρειάζεται η χώρα.
Έχουμε υποχρέωση όλοι να είμαστε παρόντες στα μέτωπα της πάλης, στις διεργασίες για την εμπέδωση μιας προοδευτικής λύσης, στο διάλογο με όλες τις κοινωνικές ομάδες, που προβληματίζονται και αγωνιούν.
Στις συνθήκες αυτές, η αναβάπτιση όλων μας στις αξίες της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της αφοσίωσης στα συμφέροντα του λαού και της πατρίδας αποκτά ζωτική σημασία.
Οι μίζεροι εγωισμοί, ο διάλογος όχι ως ανταλλαγή απόψεων και επιχειρημάτων, αλλά ως μέσο εξουδετέρωσης της διαφορετικής φωνής, δεν έχει θέση στο χώρο μας.
Σε τέτοιες μάλιστα στιγμές.
Οι κρίσιμες συνθήκες απαιτούν συναίσθηση της ευθύνης και ορθή κρίση.
Από όλους μας.
Τα δύσκολα, πρωτοφανή από πολλές απόψεις, και σύνθετα καθήκοντα που βρίσκονται μπροστά μας, δεν επιδέχονται κεκτημένες ταχύτητες.
Οφείλουμε να κάνουμε τις αλλαγές που απαιτεί η νέα κατάσταση, για να ανταποκριθούμε στα νέα καθήκοντα.
Με μόνο κριτήριο ακριβώς αυτό.
Και για να είμαι καθαρός, καθώς επιχειρείται μια χυδαία παρέμβαση εχθρικών κέντρων στις διεργασίες μας, χωρίς κρυφούς ή φανερούς υπολογισμούς.
Όσον με αφορά τουλάχιστον.
Η πορεία του κόμματος προς το συνέδριό μας, ένα συνέδριο τομής και συνέχειας, όπως το είχαμε χαρακτηρίσει, δέχτηκε καίρια πλήγματα από τη πανδημία.
Η διαδικασία της ανασυγκρότησης των οργανώσεων και της διεύρυνσης, του μετασχηματισμού μας σε μαζικό, λαϊκό, ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα της σύγχρονης εναλλακτικής αριστεράς, είναι μια διαδικασία που εκ των πραγμάτων απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών, στις εκδηλώσεις μας, στις διαδικασίες μας, στις οργανώσεις μας.
Η αναγκαστική τήρηση μέτρων κοινωνικής απόστασης υπήρξε ένα αντικειμενικό εμπόδιο σε αυτή τη συναρπαστική διαδικασία ανοίγματος και συνάντησης του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ με την εκλογική του βάση και με τη κοινωνία των πολιτών που τον στηρίζει.
Στις αρχές του καλοκαιριού, αποφασίσαμε να δούμε την εξέλιξη της πανδημίας και να πάρουμε αποφάσεις στις αρχές του Σεπτέμβρη.
Σήμερα βλέποντας τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και τους αρνητικούς οιωνούς για το επόμενο διάστημα, μπορούμε να εκτιμήσουμε με σιγουριά ότι τους επόμενους μήνες δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί συνέδριο με φυσική παρουσία.
Και με δεδομένο ότι η φυσική παρουσία αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την επιτυχία των φιλόδοξων στόχων μας, και με δεδομένο ότι βρισκόμαστε σε αυτό το κρίσιμο σημείο καμπής για τη χώρα, με τρείς παράλληλες κρίσεις και με μια κυβέρνηση που μας οδηγεί από το κακό στο χειρότερο,
κατέληξα να προτείνω σήμερα στην ΚΕ, να αποφασίσουμε την αναβολή του Συνεδρίου μας μέχρι η επιδημιολογική εξέλιξη να μας δώσει τη δυνατότητα να το διεξάγουμε.
Παράλληλα να πάρουμε αποφάσεις όχι αναστολής των πρωτοβουλιών και των διεργασιών μας, αλλά ενίσχυσής τους.
Να πάρουμε αποφάσεις ενίσχυσης των πρωτοβουλιών και των διεργασιών μας που αφορούν στο διακηρυγμένο στόχο για τη διεύρυνση και το μετασχηματισμό του Κόμματος.
Να προχωρήσουμε με γοργά βήματα στην οργανωτική ανασυγκρότηση και στη ψηφιακή λειτουργία, όπως απαιτεί η δύσκολη συνθήκη που βιώνουμε.
Να προχωρήσουμε στη συζήτηση και έγκριση των προγραμματικών μας θέσεων.
Να προχωρήσουμε στη διαδικτυακή πραγματοποίηση του Διεθνούς Συνεδρίου που αναβάλαμε.
Και κυρίως να προχωρήσουμε σε μια πιο συστηματική, πιο στιβαρή και συνεκτική συλλογική λειτουργία.
Με ενιαίο πολιτικό κέντρο που θα λειτουργεί σε εβδομαδιαία βάση.
Με τακτικές συνεδριάσεις των μεγαλύτερων οργάνων, του Πολιτικού Συμβουλίου και της ΚΕΑ, διαδικτυακά.
Και βεβαίως για κρίσιμες αποφάσεις και της ΚΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ ότι είναι αναγκαία και μια αναδιάταξη δυνάμεων.
¨Όχι μόνο στη βάση της εναλλαγής ρόλων, αλλά κυρίως στη βάση της ουσιαστικής συζήτησης για αυτό που είναι αναγκαίο να κάνουμε για να διορθώσουμε αδυναμίες, να ενισχύσουμε πλευρές της πολιτικής μας, να ισχυροποιήσουμε τη παρέμβασή μας στη κοινωνία.
Σε αυτά τα πλαίσια εισηγήθηκα τη περασμένη εβδομάδα στη ΠΓ και στο ΠΣ να προχωρήσουμε με συλλογικό τρόπο σε μια σειρά αλλαγές.
Και πρότεινα σε αυτή τη φάση να αναλάβει τα καθήκοντα του γραμματέα του κόμματος, ο σύντροφος Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Τον Δημήτρη τον ξέρουμε όλοι από την πολύχρονη δράση του ως στέλεχος της νεολαίας, του κόμματος, και της κυβέρνησης.
Δεν χρειάζεται να πω πολλά.
Θα ήθελα να πω όμως λίγα λόγια για τον απερχόμενο γραμματέα.
Τον σύντροφο Πάνο Σκουρλέτη που ανέλαβε αφήνοντας μια υπουργική θέση, δίνοντας έτσι αξία και ιδιαίτερο συμβολισμό στη θέση του Γραμματέα, αλλά και στη κομματική δουλειά.
Έδωσε έκτοτε, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, αποφασιστικά τη μάχη, κάποτε και με προσωπικό κόστος, για να ανταποκριθεί το κόμμα στις απαιτήσεις δύο εκλογικών αναμετρήσεων.
Να σταθεί όρθιο στις τοξικές επιθέσεις για τις Πρέσπες,
Να σταθεί ενωμένο και χωρίς αναταράξεις στη μετάβαση από την κυβέρνηση στην αντιπολίτευση.
Θέλω λοιπόν να τον ευχαριστήσω προσωπικά και να τον ευχαριστήσουμε και συλλογικά για τη συνεισφορά του.
Είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθεί και στα νέα του σοβαρά καθήκοντα, όπως και στο παρελθόν ανταποκρίθηκε με επιτυχία από διάφορα μετερίζια, στη συλλογική μας προσπάθεια.
Θέλω τέλος να ευχαριστήσω για τη συνεισφορά του στη θέση του εκπροσώπου, του πιο στενού μου συνεργάτη δηλαδή, τον σύντροφο τον Αλέξη τον Χαρίτση.
Με την ελπίδα ότι και στα νέα του καθήκοντα θα ανταποκριθεί με την ίδια επιτυχία, και κυρίως με την ελπίδα ότι θα παραμείνουμε σε στενή συνεργασία και το επόμενο διάστημα.
Και να ευχηθώ τόσο ο Νάσος όσο και τα νέα παιδιά που τον πλαισιώνουν, με ισχυρή όμως κοινωνική γείωση και αναφορά, να αποτελέσουν μια ομάδα που θα αναδείξει το σύγχρονο, ριζοσπαστικό, φρέσκο πρόσωπο του κόμματος στην ελληνική κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Σας καλώ να στηρίξουμε με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας την προσπάθεια ανασυγκρότησης του κόμματος, για την οποία έχουμε δεσμευτεί.
Την προσπάθεια για διεύρυνσή του
Τη στρατηγική επιλογή της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Να στηρίξουμε τον Δημήτρη στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει σε τόσο ιδιόμορφες συνθήκες για το κόμμα και τον τόπο.
Να στηρίξουμε τις ελπίδες εκατομμυρίων πολιτών που τις εναποθέτουν εκ νέου επάνω μας.
Είναι βαριά η ευθύνη αλλά οφείλουμε να την διαισθανθούμε και να ανταποκριθούμε.
Και ας μη ξεχνάμε :
Και πάλι στους δρόμους του αγώνα θα κριθεί το δίκιο.
Και τέτοιοι δρόμοι, χωρίς αριστερό κόμμα δυνατό, ενωμένο, δημοκρατικό στη λειτουργία του, συμπαγές και αποτελεσματικό στη δράση του, δεν μπορούν να υπάρξουν.
Σας ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου