Νέος φωτισμός στην Ακρόπολη!!! Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι!!!

 

Κι ενώ μας έχουν αλλάξει τα φώτα μεταφορικά, ήρθε η ώρα να μας τ’ αλλάξουν και κυριολεκτικά. Νέος φωτισμός στην Ακρόπολη και εκατομμύρια ζευγάρια μάτια σε ολόκληρο τον κόσμο (λέει) θα παρακολουθήσουν (σε live streaming) τα καινούργια φώτα του Ιερού Βράχου, που «θα αναδείξουν το πολιτισμικό μεγαλείο» ενός μνημείου που, για να λέμε την αλήθεια, δεν χρειάζεται φώτα για να λάμπει.

Το οικονομικό βάρος και την υλοποίηση του έργου έχει επωμιστεί η «ιδιωτική πρωτοβουλία» και μπράβο της κι ευχαριστούμε, αλλά… Θα εκσυγχρονιστεί (λέει) και η ηλεκτρολογική εγκατάσταση και το σύστημα αυτοματισμού και ελέγχου των φωτιστικών σωμάτων. Ωραία όλα τούτα, αλλά… Αλλά, τούτος ο τόπος έχει άλλες ανάγκες, αυτή χώρα – δεν πάει πολύς καιρός που κρεμόταν από τη θηλιά των μνημονίων – πονάει και οι (οικονομικές και όχι μόνο) πληγές της είναι ανοιχτές. Όταν, υπό τη σκιά της Ακρόπολης, κάποιοι κοιμούνται σε χαρτόκουτες, τα νέα φώτα στον Ιερό Βράχο είναι πολυτέλεια και τους χαλούν τα όνειρα. Όταν δεν επαρκούν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας για το μεγάλο κύμα της πανδημίας που θεριεύει, το ηλεκτρικό σύστημα της Ακρόπολης είναι σαν τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα: φαντάζει ανύπαρκτο κι αόρατο!

Όταν γέροντες πένονται με συντάξεις που δεινοπαθούν να εισπράξουν από ένα ανάλγητο, προκλητικό και δυσνόητο τραπεζικό σύστημα γι’ αυτούς, σαν ακούν για τα φώτα της Ακρόπολης σίγουρα θα σκοτεινιάζουν. Μαθητές στοιβάζονται σε κοντέινερ (οι μάσκες τους έλειπαν) σαν εμπορεύματα, μικρές επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη, μισθωτοί καλούνται κάθε τόσο για μειώσεις. Η κυβέρνηση έχει κάθε μέρα εθνική γιορτή: παρέλαση και σημαιάκια… Κι όλα γύρω σκοτεινιάζουν, αν δεν το καταλάβατε. Κι η Ακρόπολη απόψε έλαμψε, αν δεν το είδατε…  Η «ιδιωτική πρωτοβουλία» – καλά να ‘ναι – αλλού έπρεπε να προσφέρει τα χρήματά της, για να πιάσουν τόπο. Υπήρχαν τρύπες να κλείσουν και πληγές να γιατρευτούν, αμέτρητες, αλλά… «Σ’ αυτόν τον τόπο τον στραβό, άλλος δεν ήταν κι ήρθα εγώ»…

Από τη μια αλόγιστες και προκλητικές σπατάλες με τα δικά μας χρήματα: Ο Μεγάλος Περίπατος, το γρασίδι που το ‘φαγαν οι κάμπιες, τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για να μάθουμε να πλένουμε τα χέρια μας «πολύ σχολαστικά» από εκείνους που γνωρίζουν πια άριστα, πως τα «βρώμικα χέρια» που ξεπλύθηκαν είναι σαν να μην λερώθηκαν ποτέ… Κι από την άλλη, εθνικοί ευεργέτες με αρετή, που σίγουρα δεν θα πήγαινε μακριά, αν δεν της κρατούσε συντροφιά η ματαιοδοξία… Κι οσμές σκανδάλων, κι αποφορά αμαρτιών σαν σύννεφα καταιγίδας βαραίνουν, και μια βροχή πέφτει και πνίγονται άνθρωποι και χάνονται φτωχόσπιτα και δακρύζουν γερόντια, που βλέπουν να χύνονται τα χρόνια που τους απόμειναν στους χειμάρρους της προχειρότητας και της αναξιοπιστίας.

Και όλοι πια πολύ θα το χαρούν απόψε που θα ανάψουν τα καινούργια φώτα της Ακρόπολης. Κύριοι και κυρίες του υπουργείου Πολιτισμού, που αποδεχτήκατε την οικονομική στήριξη «τρίτων» για τον φωτισμό της Ακρόπολης, υπήρχαν «σκοτεινές γωνιές» της Ελλάδας να φωτίσετε με τους «προβολείς» σας εκατοντάδες. Η Ακρόπολη δεν είχε ανάγκη από «φώτα» για να λάμψει. Η Ελλάδα όμως, όπως την κατάντησαν οι πολιτικοί της, ακόμα και η φλόγα ενός κεριού της είναι απαραίτητη για να χαμογελάει. Έργα ουσίας και ζωτικής σημασίας μας λείπουν κι όχι «κενής δόξης»…