«Εάν η Ιστορία αφήνεται στα χέρια των λίγων...»

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. θα κάνει τον Φεβρουάριο το συνέδριό του. Ένα συνέδριο που άργησε να γίνει λόγω αντικειμενικών συνθηκών, αλλά θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο ουσίας, μια διαδικασία συλλογικού αναστοχασμού, όχι μόνο ενόψει της πιθανής εκλογικής αναμέτρησης, αλλά για τη σύγχρονη Αριστερά που στοχεύει στον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο ουσιαστικού, γόνιμου, δημοκρατικού αλλά και τολμηρού διαλόγου, με τελικό επιστέγασμα την αξιόμαχη επαναφορά των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων.

Το τρίπτυχο «Διεύρυνση, ανασυγκρότηση, μετασχηματισμός» που ομόφωνα αποφασίσαμε δεν είναι μια έννοια οργανωτίστικου χαρακτήρα. Εδράζεται σε συγκεκριμένη στρατηγική, αυτή του ‘Δημοκρατικού δρόμου’, απαιτεί ενεργές και μαχητικές δυνάμεις καθώς και την ανίχνευση των νέων αντιθέσεων, μορφών πάλης και των νικηφόρων πρακτικών στις κοινωνικές συγκρούσεις, όποτε αυτές εκφράζονται. Επί παραδείγματι, το κόμμα μας οφείλει να ενοποιήσει μέσα στα συνδικάτα τις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό, αλλά θα πρέπει να εξετάσει το πώς και το γιατί η μόνη νίκη μέχρι στιγμής στην ταξική πάλη (efood) δεν ήρθε μόνο μέσα από τα παραδοσιακά συνδικάτα έτσι όπως τα ξέρουμε. Η συγκεκριμένη μάχη ενέπλεξε και το κοινωνικό στοιχείο ευρύτερα.

Κατ’ επέκταση, η ενοποίηση των δυνάμεων στο συνδικάτο, που αναφέρονται στον χώρο μας, είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά δεν είναι ικανή από μόνη της να φέρει νίκες στους εργαζόμενους. Παρ’ όλα αυτά όμως, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα αυτή η διαδικασία. Το κείμενο της προγραμματικής συνδιάσκεψης είναι ένα πολύ μεγάλο όπλο στα χέρια μας. Ο στόχος για προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, που θα ξεκινάει από τη ριζοσπαστική Αριστερά και θα καταλήγει στο προοδευτικό Κέντρο, δεν είναι μια διαδικασία μονάχα προγραμματικού χαρακτήρα. Κάνουμε λάθος αν θεωρούμε πως η κοινωνία ψηφίζει μόνο προγράμματα. Κανείς δεν λέει πως δεν παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά οι εκλογικές μάχες δεν κερδίζονται μόνο με αυτά.

Σε κανονικές συνθήκες το ψηφοδέλτιο στην κάλπη συμπυκνώνει μια ολόκληρη πορεία η οποία προηγήθηκε. Αφορά τον τρόπο της αντιπολίτευσης, τη διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών, την ειλικρινή αυτοκριτική σε τυχόν λάθη και παραλείψεις, τα ρήγματα που διαμορφώθηκαν στο πεδίο της ιδεολογίας και του συνολικού συστήματος αξιών. Η πανδημία δεν μας επέτρεψε να λειτουργήσουμε έτσι όπως θα έπρεπε και μας δυσκόλεψε αρκετά. Το κόμμα μας όμως, μέσα από τη διαλεκτική σχέση πραγματικότητας, γνώσης και βούλησης, βγαίνει κερδισμένο έχοντας εμπλουτίσει την εμπειρία του. Στόχος μας πλέον πρέπει να είναι η μετουσίωση αυτής της συσσωρευμένης πείρας σε μια ρωμαλέα φυγή προς τα εμπρός.

Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ο ορός της αλήθειας για τον κάθε άνθρωπο που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε εμάς και εντάχθηκε - ή πρόκειται να ενταχθεί- στο κόμμα μας. Η κινητοποίηση όλου του κόμματος, με αφορμή το συνέδριο, θα πρέπει να έχει στόχο η κοινωνία όχι μόνο να γίνει συνδιαμορφωτής του πολιτικού σχεδίου, αλλά και να εμπνευστεί, ώστε να αναδιαμορφώσει τους ήδη υπάρχοντες θεσμούς κοινωνικής διαμεσολάβησης και να δημιουργήσει νέους, οι οποίοι θα είναι οι κοινωνικοί πυλώνες υλοποίησης και ελέγχου των κυβερνητικών πολιτικών.

Μέσα στη συνολική κρίση του πολιτικού συστήματος, εξαιτίας της μεγάλης υποχώρησης της πολιτικής και της δημοκρατίας έναντι της οικονομίας, η στρατηγική μας ενόραση οφείλει να εμπεριέχει την πραγματική δημοκρατία ως κύριο και αδιαπραγμάτευτο συστατικό της.

Το μαζικό λαϊκό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς που φιλοδοξούμε να φτιάξουμε δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς συλλογικά συμπεφωνημένο και αποφασισμένο -ως προς τον τρόπο της εφαρμογής του- δικαίωμα λόγου και ρόλου για όλα τα μέλη του. Το είχε πει πολύ όμορφα ο Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, γι’ αυτό και επιλέχθηκε ως τίτλος: «Εάν η Ιστορία αφήνεται στα χέρια των λίγων, θα έχει τα χαρακτηριστικά μιας ιστορίας των λίγων». Περισσότερα όμως γι’ αυτό σε επόμενο σημείωμα.