Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία

 

«Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα βγάζεις, οι πολίτες πρέπει να δούνε τη ζωή τους πιο ολιστικά», είπε ο πρωθυπουργός μας. Πιο «ολιστικά». Δηλαδή, αντιμετωπίζουμε τη φτώχεια με αισιοδοξία, ένα πράγμα. Σαν να αντιμετωπίζεις τον καρκίνο με ομοιοπαθητική: μπρίκια. Πώς να είσαι και φτωχός και χαρούμενος; Οι λύσεις είναι στους Βίους των Αγίων. Ο Ονούφριος, ας πούμε, που έκανε νηστεία όλη του τη ζωή, τι κακό έπαθε; Πέθανε και ανέβλυσε μύρο. Ή ο άλλος που αυτοεξορίστηκε στην έρημο και κοιμόταν πάνω σε έναν πάσσαλο; Γλίτωσε τα ενοίκια.

Θα μου πεις, αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητότερη αναγνώστρια, μπρίκια και πάλι. Από τους αγίους του χριστιανισμού οι πιο δημοφιλείς και διάσημοι είναι οι πλούσιοι, ας πούμε ο Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη που πέρασαν και πιο εύκολη ζωή με ρωμαϊκά όργια και δολοφονίες, μετά βαφτίστηκαν χριστιανοί, κατέκτησαν ένα κομμάτι της Ασίας και αγιοποιήθηκαν. Αλλά έτσι είστε εσείς οι αριστεροί, μίζεροι. Και υπεραναλυτικοί.

Πρέπει να τα δούμε ολιστικά τα πράγματα. Για παράδειγμα, αν είσαι 30 χρονών και ζεις ακόμη με τους γονείς σου, υπάρχει θετική πλευρά: Δεν αναγκάζεσαι να βρεις σπίτι τώρα που έχουμε στεγαστική κρίση. Επίσης, με την επισιτιστική και την ενεργειακή κρίση, μοιράζεστε τα έξοδα. Άσε το καλύτερο. Με την υγειονομική κρίση, αν κολλήσει ένας θα κολλήσουν όλοι και είτε θα το περάσεις με παρέα, είτε θα πεθάνετε όλοι μαζί. Αγαπημένοι. Οικογένεια. Θεσμός. Ολιστική προσέγγιση της φτώχειας. Να, αν η ρήτρα αναπροσαρμογής είναι 900 ευρώ κι εσύ βγάζεις 700 ευρώ τον μήνα και δεν έχεις να πληρώσεις και σε κυνηγούν νομικά οι εταιρείες ηλεκτρισμού δεν θα αγχωθείς. Θα το σκεφτείς ολιστικά. Είχαν ηλεκτρισμό οι πρόγονοί μας; Όχι. Έπαθαν κάτι; Ναι, γιατί παράλληλα δεν είχαν ούτε πενικιλίνη και πέθαιναν σωρηδόν πριν τα 60 τους χρόνια - όσοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τις παιδικές ασθένειες (αυτό είναι υπογείως πολιτικό σχόλιο επίσης). Αλλά όσο ζούσαν, ζούσαν κοντά στη φύση.

Θα μου πείτε, ποια φύση; Θα σας πω, αυτήν τη φύση που έχουμε. Μετά την οικολογική λεηλασία που άφησαν οι πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού, το Μαρούσι έχει γεμίσει αλεπούδες. Μπορεί να τρώνε τα μωρά γατάκια, αλλά είχε ποτέ πριν ο Αθηναίος βρεθεί τόσο κοντά σε άγριο ζώο; Όχι. Τώρα βρέθηκε, μπορεί το άγριο ζώο να είναι εκδιωγμένο από την Πάρνηθα και να λιμοκτονεί, αλλά επίσης μπορεί η δική μας γενιά να είναι αυτή που θα εξημερώσει την αλεπού, μετά από 20.000 χρόνια, οπότε και εξημερώθηκαν τα οικόσιτα ζώα. Είναι κι αυτή μια διάκριση.

Ορίστε μια ολιστική προσέγγιση της φτώχειας: ζούμε όλοι μαζί χωρίς ρεύμα, πεθαίνουμε πριν τα εξήντα και έχουμε για κατοικίδια αλεπούδες. Βέβαια, ολιστική προσέγγιση θα ήταν και να μην πληρώνουμε απολύτως τίποτα, αλλά, δυστυχώς, ο καπιταλισμός διατηρεί μερικά αδιέξοδα ακόμη, όπως την ανάγκη να τρώμε, για παράδειγμα.