Κασσελάκης: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέμα εσωτερικής δημοκρατίας, θα κάνω όσα δεν έκανε ο Αλέξης

«Δεν θα ανεχτώ καμία κηδεμονία και καμία υπονόμευση από κανέναν», ξεκαθάρισε κατά την ομιλία του στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος τόνισε πως θα κάνει όσα δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, «όχι επειδή δεν ήθελε αλλά επειδή δεν τον άφησαν».

Έχει καταντήσει να είναι στίγμα το να είσαι Συριζαίος, αλλά σας δίνω το λόγο μου ότι αυτό θα αλλάξει άμεσα. Γιατί η Δεξιά της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου πρέπει να ηττηθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Πρέπει να βρει τον μάστορά της…», σημείωσε μεταξύ άλλων, απαντώντας στους επικριτές του.

Ανέφερε πως τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας έχουν λυσσάξει μαζί του, γιατί είναι ένας άνθρωπος που επιφανειακά έπρεπε να είναι μαζί τους αλλά αυτός θέλει να τους κερδίσει.

Επίσης ανέφερε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέμα εσωτερικής δημοκρατίας, και προανήγγειλε τις αλλαγές που θα κάνει στην λειτουργία του εάν εκλεγεί πρόεδρος.

Ολόκληρη η ομιλία του:

Κυρίες και κύριοι σύνεδροι, φίλες και φίλοι,

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Θέτω υποψηφιότητα για Πρόεδρος επειδή οι ψυχές αυτού του τόπου δικαιούνται την ευκαιρία να παλέψουν τους μηχανισμούς των συμφερόντων – και να τους κερδίσουν.

Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά το άτομο αυτό να προέρχεται από την Αριστερά!

Διότι ο μόνος τρόπος να γίνουμε από Πλουτοκρατία, Δημοκρατία, είναι με την μη αναστρέψιμη λαϊκή ετυμηγορία.

Τη φωνή του λαού ακούν τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας και γι’ αυτό έχουν λυσσάξει μαζί μου. Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ένας άνθρωπος που επιφανειακά έπρεπε να ανήκει σε αυτούς, αποφασίζει να επιστρέψει από το Εξωτερικό για να τους εκθέσει και να τους κερδίσει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι δεν κινητοποιούμαστε όλοι από το χρήμα. Υπάρχουν και άνθρωποι που κινητοποιούνται από τον συνάνθρωπό τους. Υπάρχουν και άνθρωποι που αναζητούν ψυχική αυτοπραγμάτωση μέσα από την κοινωνία και τη συλλογικότητα.

Κάθε φορά που ρωτάω τα μέλη μας, «Τι σημαίνει Αριστερά», η απάντηση είναι: ένας αξιακός κώδικας, μια στάση ζωής για δικαιοσύνη, ανεκτικότητα, και προστασία στον αδύναμο.

Αυτές οι Αξίες με εκφράζουν πλήρως. Είναι κυριολεκτικά η ιστορία της ζωής μου – μόνο που η ζωή μου εκτροχιάστηκε από τη διαπλοκή.

Και αντί το μέλλον μου να καταδικαστεί από τις παθογένειες της πατρίδας μου, είχα μια διέξοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες – σε αυτήν την χώρα με βαθιά ριζωμένες ανισότητες, με πολύ προβληματική ιστορία στην γεωπολιτική, με έλλειψη εθνικού αισθήματος πέρα από το Αμερικανικό Όνειρο του Πλουτισμού και του Ατομικισμού.

Και όμως, αυτή η προβληματική χώρα μου προσέφερε ένα πάτημα. Και μετά μου προσέφερε ευκαιρίες να αποδείξω τον εαυτό μου. Έδωσε σε έναν ακαδημαϊκό μετανάστη την ευκαιρία να αρχίσει από κάπου.

Αυτό ακριβώς είναι το κεντρικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Δεν δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους της. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στους νέους να αρχίσουν από κάπου. Κι έτσι εκείνοι παίρνουν αναγκαστικά τον δρόμο της ξενιτιάς. Και έτσι χάνεται η ψυχή του τόπου που τόσο δύσκολα επιστρέφει.

Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον επιστήμονα να βρει δουλειά με το πτυχίο του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον αυτοαπασχολούμενο να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του βάσει της αποδοτικότητας του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον μισθωτό εργαζόμενο να ζήσει με τον μισθό που αντιστοιχεί στις ώρες εργασίας του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον αγρότη να δει τον μόχθο του να καρποφορεί. Δεν δίνουμε τέλος την ευκαιρία στον έντιμο επιχειρηματία να ρισκάρει με τους ίδιους κανόνες.

Λέμε ότι η Ελλάδα είναι συντηρητική κοινωνία. Δεν ισχύει! Οι Έλληνες στο σύνολό τους είναι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, με αγάπη για την ιστορία του τόπου τους και τον πλησίον.

Η Ελλάδα εντός των συνόρων είναι ψευτοσυντηρητική κοινωνία. Χρησιμοποιούμε την «Παράδοση» για να αναμοχλεύονται ένστινκτα διχασμού – και μαζί με την ατομικοποίηση της κοινωνίας λόγω τεχνολογίας – να προστατεύεται έτσι το οικονομικό κατεστημένο και ο νεποτισμός του.

Εννοείται ότι με αυτόν τον τρόπο κρατάνε έξω όλα τα απόδημα παιδιά. Που σιγά – σιγά φτιάχνουν οικογένειες και δύσκολα θα γυρίσουν στην πατρίδα τους.

Και έτσι η Δεξιά καταφέρνει να κάνει το πιο ανθελληνικό πράγμα – να ρημάζει έτσι διακριτικά και ύπουλα την ψυχική και πνευματική δεξαμενή του τόπου. Κρατώντας το ανθρώπινο δυναμικό μας έξω και ελέγχοντας ταυτόχρονα το εγχώριο ανθρώπινο δυναμικό μας.

Πρόκειται για κοινωνικές χειροπέδες που πρέπει κάπως να σπάσουν. Και εδώ, συντρόφισσες και σύντροφοι, έρχεται η στιγμή της ευθύνης.

Κατεβαίνω για Πρόεδρος της παράταξης μας γιατί οι Ελληνίδες και Έλληνες δικαιούνται μια ευκαιρία στο δικό τους Ελληνικό Όνειρο. Το Όνειρο της ατομικής αυτοπραγμάτωσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης – πάντα με εντιμότητα.

Έχουμε απέναντί μας ένα σάπιο κράτος και ένα δεξιό παρακράτος. Έχουμε απέναντί μας μια Λερναία Ύδρα. Και όσο άλλοι χαϊδεύουν τα κεφάλια της, εμείς μπορούμε και πρέπει να κάψουμε το κτήνος. Τώρα!

Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο πατριωτικό από το να προστατεύεις τις ζωές στον τόπο σου. Και να τους δίνεις έμπρακτα ένα έντιμο, ξεκάθαρο μονοπάτι στο Ελληνικό Όνειρο.

Μόνον έτσι οι αγώνες της Αριστεράς θα μετουσιωθούν σε χειραφέτηση της κάθε Ελληνίδας, του κάθε Έλληνα.

Οι μηχανισμοί αυτοί, τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, είναι απέναντί μας παντού. Έχουμε ολιγοπώλιο στο ρεύμα, ακαταδίωκτο στους τραπεζίτες, κομματικά διορισμένους διοικητές στα νοσοκομεία, ρουσφέτια στους σταθμάρχες, predator στα τηλέφωνά μας, και καμένα δέντρα και ζώα στην αυλή μας.

Φτάνει πια!! Αυτό δεν είναι το ελληνικό όνειρο, είναι ο ελληνικός εφιάλτης.

Το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αυτόν τον ρόλο επιτελεί, να κάνει τον κοινωνικό τροχονόμο, με διαφορετικά όρια ταχύτητας για τους πάνω και τους κάτω, με διαφορετικούς κώδικες κυκλοφορίας για τους πάνω και τους κάτω, με μετατροπή των δικαιωμάτων σε κάτι που δεν είναι αυτονόητο αλλά διαπραγματεύσιμο.

Εμείς θέλουμε προοδευτικές, ριζοσπαστικές, μαζικές λεωφόρους.

Θέλουμε να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις των έντιμων ανθρώπων αυτής της κοινωνίας και μέσα από τον βηματισμό τους -μικρότερο στην αρχή, μεγαλύτερο και γρηγορότερο στη συνέχεια- να εκπαιδευτεί και να μάθει η κοινωνία.

Αυτό είναι το δικό μου όραμα. Και σε αυτό το όραμα σας καλώ να συστρατευτούμε μαζί – ΜΕΣΑ από το κόμμα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει θέμα κανόνων – έχει θέμα εσωτερικής δημοκρατίας. Και η μεγαλύτερη τομή που θα κάνω ως Πρόεδρος θα είναι η άμεση επαφή με τα μέλη μας, με τις Ομάδες Μελών, οι οποίες θα γίνουν άμεσα εργοστάσια παραγωγής πολιτικής και αναμεταδότες πολιτικής σκέψης.

Αρχίζοντας από τα προκριματικά ψηφοδέλτια παντού – να είναι τα ίδια τα μέλη που θα αποφασίζουν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και περιφερειάρχες τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι το κόμμα του lobbying, το κόμμα των εσωκομματικών ανταγωνισμών, των προσωπικών εγωισμών, και θα γίνει το κόμμα της κοινωνίας παντού. Και σε αυτήν την πορεία θα είμαι μέσα στην κοινωνία, παροτρύνοντας και εξοπλίζοντας τα μέλη μας να συμμετέχουν στον κοινωνικό ιστό: στους συλλόγους, στις κοινότητες, στα επιμελητήρια, στα συνδικάτα, σε όλες τις οργανωμένες κοινωνικές δράσεις.

Τα μέλη του κόμματος θα αισθάνονται ότι έχουν έναν προσιτό μαχητή δίπλα τους, και θα το βλέπουν και στην πράξη. Θα επικοινωνούν και θα λαμβάνουν απάντηση από την ηγεσία του κόμματος. Έχει καταντήσει να είναι στίγμα το να είσαι Συριζαίος, αλλά σας δίνω το λόγο μου ότι αυτό θα αλλάξει άμεσα. Γιατί η Δεξιά της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου πρέπει να ηττηθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Πρέπει να βρει τον μάστορά της…

Εσείς θα μου δώσετε την εξουσιοδότηση. Εσείς θα μου δώσετε την δύναμη. Εσείς θα με ελέγχετε. Και εγώ, στο όνομα των λαϊκών αγώνων της Αριστεράς και του καινούριου λαϊκού αγώνα που ξεκινάμε τώρα ενάντια στους μηχανισμούς, δεν θα ανεχτώ καμία κηδεμονία και καμία υπονόμευση από κανέναν.

Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον γνωρίζω από τα γεννοφάσκια μου.

Γνωρίζω όμως ότι την Ελλάδα τη χρεοκόπησαν τα κόμματα του άλλοτε κραταιού δικομματισμού.

Γνωρίζω επίσης ότι, όταν χρεοκόπησαν τη χώρα, συνεργάστηκαν αρμονικά για να εφαρμόσουν τις πιο παράλογες πολιτικές λιτότητας.

Και όταν απέτυχαν παταγωδώς, άφησαν στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και σε έναν νέο ηγέτη να διαχειριστούν τη χρεοκοπημένη χώρα.

Τους έστησαν την παγίδα της αριστερής παρένθεσης.

Όμως εκείνοι κατάφεραν να επιβιώσουν. Με τα λάθη και τις ολιγωρίες τους.

Έκαναν δύσκολους συμβιβασμούς και έπραξαν το πατριωτικό τους καθήκον.

Έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια, ρύθμισαν το χρέος και άφησαν γεμάτα τα ταμεία που παρέλαβαν άδεια.

Δυστυχώς το παλιό πολιτικό σύστημα ανέκαμψε. Με τη βοήθεια της διαπλοκής και των ΜΜΕ έφτιαξαν την αντίστροφη εικόνα.

Ο Αλέξης Τσίπρας που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια ήταν ο «καταστροφέας» και ο Μητσοτάκης με όσους την έβαλαν σε αυτά, ο «άριστος».

Στα δύσκολα, μετά την πρώτη οδυνηρή ήττα, στάθηκα δίπλα στον Αλέξη. Αλωνίσαμε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Δώσαμε έναν συγκινητικό αγώνα.

Είδα από πρώτο χέρι ποιοι του στάθηκαν.

Και είδα ποιοι αντιδρούσαν στο άνοιγμα στην κοινωνία, θεωρώντας το «δεξιά απόκλιση».

Δεξιά απόκλιση θεωρούν οι ίδιοι σήμερα και τη δίκη μου υποψηφιότητα.

Εμένα τον ίδιο.

Είμαι όμως το ακριβώς αντίθετο.

Γιατί δεξιά απόκλιση είναι τελικά ό,τι συμφέρει τη δεξιά του κυρίου Μητσοτάκη.

Δεξιά απόκλιση είναι ό,τι θα κρατήσει τον Μητσοτάκη στην εξουσία και τον ΣΥΡΙΖΑ ακίνδυνο κομπάρσο.

Ακίνδυνο για το σύστημα.

Για την ολιγαρχία που κατέχει και ελέγχει τα ΜΜΕ.

Για την ηγεμονία Μητσοτάκη.

Και Αριστερή – ριζοσπαστική απόκλιση δεν είναι ό,τι εξυπηρετεί την ορθοδοξία της αριστεράς, αλλά ό,τι μπορεί να νικήσει τη δεξιά. Ιδεολογικά και πολιτικά.

Με κατηγορούν ότι είμαι στοιχείο της μεταπολιτικής, της εποχής της επικοινωνίας και ότι δεν έχω ουσία.

Δυο μήνες τώρα όμως, χωρίς εμένα να διεκδικώ την προεδρία, δεν άκουσα παρά ελάχιστα για την ουσία.

Η δίκη μου πολιτική ουσία λοιπόν είναι πρώτα από όλα ότι δεν έκανα καμία συμφωνία για να είμαι υποψήφιος Πρόεδρος. Με κανέναν.

Δεν με υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκαλιές. Για εμένα επιφύλαξαν άλλη υποδοχή.

Ότι είμαι πράκτορας των Αμερικάνων.

Ότι είμαι φυτευτός του καπιταλισμού.

Ότι είμαι εκπρόσωπος της μεταδημοκρατίας.

Για να τα λένε όλα αυτά, μάλλον κάτι φοβούνται.

Και αυτό που φοβούνται είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναστηθεί.

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει ξανά τη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ότι θα πάψει το μονότονο επιχείρημα των καταστροφέων: «Τι διαμαρτύρεστε; 41%…».

Και ότι εγώ θα είμαι εδώ για να κάνω πράξη όσα δεν έγιναν από τον Αλέξη. Όσα δεν τον άφησαν.

Όχι για να αποκαθηλώσω τον Αλέξη.

Την επόμενη μέρα της εκλογής μου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το 41% τελειώνει. Ως άλλοθι και ως πραγματικότητα.

Την επόμενη μέρα ξεκινάει ο ΣΥΡΙΖΑ της Σύγχρονης Αριστεράς.

Ανοιχτός στα μέλη του.

Στην κοινωνία.

Στη νέα γενιά.

Μέσα στα κινήματα.

Ενάντια στην αδικία και τις ανισότητες.

Για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων.

Για την βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Για τον κόσμο της εργασίας αλλά και της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Για την υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας, αλλά και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με βάση το διεθνές δίκαιο.

Αν θέλετε να γυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλές λιμάνι της αριστερής καθαρότητας, μάλλον δεν είμαι η κατάλληλη υποψηφιότητα.

Αν θέλετε ένα κόμμα που θα είναι μεταξύ 10% και 15% για να συνεργάζεται – προσφέροντας την αριστερή του καθαρότητα- με το κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ ώστε να φτιάξουμε μια δήθεν κεντρώα κυβέρνηση, μάλλον δεν είμαι εγώ ο καταλληλότερος.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις αυταπάτες.

Υπάρχει μόνο ο δρόμος της νίκης.

Της αυτοδύναμης νίκης.

Ο Αλέξης έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο, μιλώντας για κυβέρνηση της Αριστεράς, όταν όλοι γελάγανε.

Ίσως ούτε κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το πίστευαν.

Και ίσως να μην το ήθελαν κιόλας.

Τώρα λοιπόν και πάλι πρέπει να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο.

Να μιλήσουμε για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Για Αυτοδύναμη Σύγχρονη ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Που θα καταλαμβάνει όλο το χώρο από την αριστερά ως το δημοκρατικό κέντρο.

Η «πρώτη φορά Αριστερά» έκανε το πρώτο βήμα. Συναντήθηκε με την Ιστορία, χτυπήθηκε λυσσαλέα, λαβώθηκε.

Η «νέα φορά» Αριστερά είναι στις δικές μας πλάτες. Και αυτή τη φορά δε θα ηττηθεί. Θα νικήσει.

Πάμε να χτίσουμε τη Σύγχρονη Αριστερά.

Πάμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι νικητή.

Πάμε να κατακτήσουμε το Ελληνικό Όνειρο.