Ίσως η 27η Νοέμβριου 2017 αποδειχθεί η D-day στις εχθροπραξίες της εγχώριας πολιτικής. Ακριβέστερα: να κρίνει τη έκβαση της πολιτικής αναμέτρησης ως τις επόμενες εκλογές.
Μέχρι στιγμής η εικόνα από το πεδίο των μαχών είναι περίπου η εξής. Η αντιπολίτευση και οι μιντιάρχες με τους οποίους συμπράττει κυριαρχούν στον αέρα και βομβαρδίζουν -ακόμη και με ληγμένα. Αλλά στο έδαφος ο Τσίπρας προελαύνει.
Ο Πρωθυπουργός αντέχει στην δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που προκαλεί στους πολίτες η περιοριστική πολιτική που ασκεί κατ ανάγκην -για να θεμελιώσει την έξοδο από τη κρίση. Όπως αντέχει και στην πιο ελεεινή προπαγάνδα εναντίον του: την παραπληροφόρηση που συναγωνίζεται τις επιθέσεις εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Καραμανλή- από τους ίδιους κύκλους.
Ο Μητσοτάκης δρέπει δημοσκοπήσεις, η Φώφη πρωτοσέλιδα και ο Πρωθυπουργός βραβεύσεις, διεθνή αναγνώριση και δηλώσεις υποστήριξης από τους πάντες. Όταν ο Δικηγορικός Σύλλογος Παρισιού του απονέμει το “το Βραβείο Προσήλωσης στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες”, πάνε άκλαφτοι όσοι του προσάπτουν αντιευρωπαϊσμό. Ιδίως όταν την ίδια στιγμή ο Αδωνις Γεωργιάδης εκθέτει διεθνώς τη ΝΔ δηλώνοντας στο γερμανικό κοινό ότι “η Ευρώπη είναι συνυπεύθυνη για την αδύναμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας” και η “Ευρωπαϊκή Ένωση παραβίασε κανόνες προς όφελος του Τσίπρα”. Εκτός αν απλώς προβοκάρει τον Κυριάκο.
Συνεπώς “τι να τα κάνεις τα λεφτα, όταν δεν έχεις φράγκο”, που θα έλεγε ο Ρασούλης. Ήτοι τι να τις κάνεις τις δημοσκοπήσεις όταν δεν έχεις την πολιτική πρωτοβουλία; Ωραία τα είπε ο Κυριάκος στη Λάρισα. Αλλά ο Τσίπρας τα είπε στο Παρίσι με τον Μακρόν. Τα πράγματα εξελίσσονται υπέρ του Πρωθυπουργού. Και είμαστε ακόμη στη μέση της τετραετίας.
Ο δόκτωρ Μαραντζίδης έκανε τη συνήθη τονωτική ένεση με 12 μιλιγράμ δημοσκόπησης. Αλλά η κατάσταση της ΝΔ δεν βελτιώνεται, αν κρίνουμε από τα συμπτώματα που εμφανίζουν ο ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος , τα καλύτερα παιδιά στα ΜΜΕ της οικογένειας και έτεροι Καππαδόκες, όπως ο λεγόμενος “Άδωνις του ΠΑΣΟΚ” .
Γιατί ένα κόμμα που εμφανίζεται να προηγείται στις δημοσκοπήσεις ξεσαλώνει; Γιατί ένας πολιτικός αρχηγός που νομίζει ότι θα γίνει Πρωθυπουργός ξεπερνάει ακόμη και τα όρια της αστικής ανατροφής του όταν αναφέρεται στον αντίπαλό του; Γιατί η ΝΔ ακολουθεί άκριτα την αντικυβερνητική ένταση των ΜΜΕ;
Οι απαντήσεις βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Κάποτε υπήρχαν στη Βουλή οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων. Στα χρόνια της διαπλοκής όμως διαμορφώθηκαν άλλες, οριζόντιες, ομαδοποιήσεις: του τάδε επιχειρηματία, του δείνα μιντιάρχη. Ορισμένοι βρίσκονται ακόμη στη Βουλή και είναι γνωστοί με το όνομα του σπόνσορά τους. Τους βλέπουμε πάλι, πρώτο τραπέζι πίστα.
Ο παροξυσμός τίτλων, άρθρων και αναλύσεων χτυπάει κόκκινο τις περιόδους πριν και μετά τις κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη -από τις όποιες ο πρόεδρος της ΝΔ βγαίνει μωλωπισμένος. Για αντιπερισπασμό όσοι βρίσκονται στην υπηρεσία τρομαγμένων διακηρύσσουν ότι “τρέμει η κυβέρνηση”.
Σαν να είναι φίλοι του Τσίπρα αυτοί που μπαινοβγαίνουν στα ανακριτικά γραφεία, ή κάθονται στα εδώλια των Δικαστηρίων. Σαν να είναι ο σημερινός πρωθυπουργός που δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε θέματα που τον αφορούν προσωπικά. Ή δεν έχει αρθρώσει λέξη για την ανάγκη διαφάνειας και ελέγχου των καταφυγίων της φοροαποφυγής- όπως ζητάει η πολιτική τάξη σε όλη την Ευρώπη.
Η ομάδα που διαχειρίζεται- με παλαιομοδίτικες- μεθόδους την δημόσια παρουσία του προέδρου της ΝΔ και ενσωματώνει τη <γραμμή> που δίνουν εξωθεσμικά κέντρα παίζει τα ρέστα της αυτές τις ημέρες. Αλλά η επιφυλακτική στάση των περισσότερων στελεχών της ΝΔ υποδηλώνει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ηγεσία της. Την περιγράφει ο 136ος ψαλμός του Δαβιδ: “Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου