Τι κόμμα θέλουμε

Ας ξεκινήσουμε από τις διαφορές μας με τα υπόλοιπα κόμματα που έχουν κυβερνήσει τη χώρα μας: 
Εμείς δεν ήρθαμε στην εξουσία για να εξυπηρετήσουμε συμφέροντα, δεν ευθυνόμαστε για τη χρεοκοπία και την πολύχρονη μνημονιακή περιπέτεια της χώρας, δεν είμαστε οι «κληρονομικοί ιδιοκτήτες» της Ελλάδας, κανένας δεν μας «κρατάει», δεν είμαστε «πολιτικοί συγγενείς» με αυτούς που θέλουν να υψώσουν ξενοφοβικά τείχη στην Ευρώπη, δεν παίρνουμε «γραμμή» από τους βαρώνους των ΜΜΕ.
Αυτό όμως φτάνει για να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό, σύγχρονο κόμμα που αντιστοιχεί στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των πολιτών; Σαφώς όχι.
Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που να διατηρεί όλα τα αριστερά χαρακτηριστικά του (κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, πρόγραμμα δίκαιης ανάπτυξης κλπ), αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να είναι αποτελεσματικό στο να στηρίζει πολιτικά τη διακυβέρνηση της χώρας. Να είναι ανοικτό σε ιδέες και κλειστό σε ομάδες συμφερόντων. Να είναι ανοικτό για νέα μέλη και κλειστό σε λογικές συστημικής ενσωμάτωσης, σε λογικές ταύτισης με την εξουσία. Για εμάς πρέπει να είναι μόνος στόχος η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η μίζερη διαχείριση των προβλημάτων.
Τι χρειάζεται για αυτό:

• Άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.
• Ένταξη νέων μελών χωρίς αυτά να ελέγχονται με «αριστερόμετρα». Κάθε δημοκρατικός, κάθε προοδευτικός πολίτης που συμφωνεί με το πρόγραμμά μας μπορεί να γίνει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. 
• Σύνδεση με τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα και θεσμούς, χωρίς ενσωμάτωση, χωρίς να γίνουμε μέρος του προβλήματος, αλλά να αποτελέσουμε παράγοντα της λύσης.
• Ζωντανή λειτουργία των κομματικών οργάνων και οργανώσεων μελών, όχι απλά για να υπερασπίζονται τις κυβερνητικές αποφάσεις, όχι για να συμπεριφέρονται ως «αχθοφόροι της κομματικής γραμμής», αλλά για να είναι τα ζωντανά κύτταρα  αμφίδρομης πολιτικής επαφής με την κοινωνία.
• Το κόμμα μας πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία, να είναι πρωτοπόρο στις διεκδικήσεις, να περιλαμβάνει τους πιο δραστήριους και με θετικό πρόσημο πολίτες και να προσπαθεί να στρέψει σε προοδευτική κατεύθυνση τις αντιλήψεις της κοινωνίας (πχ μεταναστευτικό), αλλά και τις κυβερνητικές αποφάσεις όταν αυτές απέχουν από τις κοινωνικές προσδοκίες.