Δεν τους βγαίνει...

Γι' αυτό και πολύ γρήγορα, όσο γρήγορα και βιαστικά μπήκαν στην πολιτική ζωή του τόπου την προηγούμενη εβδομάδα, τα σενάρια που πήγαν να στρώσουν ξεφούσκωσαν γρήγορα. Και έμεινε μόνος ο Ευ. Βενιζέλος να κατηγορεί τον Κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. για την τακτική που ακολουθούν.

Η δίψα για επιστροφή στην εξουσία είναι από μόνη της ένα κρίσιμο μέγεθος που μπορεί να λειτουργήσει ενοποιητικά σε διάφορα ετερόκλητα πολιτικά κομμάτια ώστε να συναθροιστούν και να αποπειραθούν παράταιρα σχέδια “οικουμενικών” και “πολιτικών ανατροπών”.

Αλλά από μόνο του δεν αρκεί. Όχι για να νομιμοποιηθεί, αλλά για να έχει διάρκεια.

Γι' αυτό και πολύ γρήγορα, όσο γρήγορα και βιαστικά μπήκαν στην πολιτική ζωή του τόπου την προηγούμενη εβδομάδα, τα σενάρια που πήγαν να στρώσουν ξεφούσκωσαν γρήγορα. Και έμεινε μόνος ο Ευ. Βενιζέλος να κατηγορεί τον Κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. για την τακτική που ακολουθούν.

Ο κοινός εχθρός που όρισαν, δηλαδή η σημερινή κυβέρνηση, που θεωρούν ως το κύριο εμπόδιο στα σχέδιά τους, δεν έφτανε για να ευοδωθούν οι κοινές προσπάθειες για συγκρότηση νεο-ανένδοτου.

Και το μόνο που τελικά κατάφεραν και καταφέρνουν τα τελευταία δύο χρόνια είναι απλώς να ρίχνουν νερό στον μύλο των ακραίων κύκλων των δανειστών στα κρίσιμα σημεία της διαπραγμάτευσης. Να δίνουν συγχωροχάρτια στο ΔΝΤ και στον Σόιμπλε, και μάλιστα από το βήμα της Ευρωβουλής, την ώρα που οι εκπρόσωποι πολλών και διαφορετικών ευρωομάδων στέκονταν όχι στο πλευρό της κυβέρνησης αλλά στο πλευρό του ελληνικού λαού και στις προσπάθειες που κάνει τα τελευταία χρόνια.

Μιλάνε συνεχώς για αριστερή παρένθεση, που οσονούπω θα κλείσει. Όλοι οι έγκριτοι αναλυτές τους αναλώνονται σε εκλογικά σενάρια ανά βδομάδα. Τι κι αν αυτά δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Αυτοί επιμένουν στο ίδιο μονότονο μοτίβο. Χωρίς μέτρο και χωρίς καμία αίσθηση των εννοιών “πολιτική ευθύνη” και “κοινωνική ευαισθησία”, ζήτησαν χθες να μην κάνει τη διαπραγμάτευση η εκλεγμένη κυβέρνηση.

Επειδή χρησιμοποίησαν επί δεκαετίες τη χώρα ως λάφυρο, νομίζουν ότι τους ανήκει δικαιωματικά. Μόνο που οι εξουσίες ελέω Θεού έχουν παρέλθει. Οι κυβερνήσεις παίρνουν εντολή από την κοινωνία και η κοινωνία αφαιρεί την εντολή με εκλογές. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.

Πάντως είναι σίγουρο ότι οι γνωστοί “μεταρρυθμιστικοί κύκλοι” και το μέτωπο των πάλαι ποτέ Μενουμευρωπαίων δεν πρόκειται να σταματήσει τους σχεδιασμούς παλινόρθωσής του. Θα συνεχίσουν και μετά την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και ίσως πιο έντονα. Βλέπετε, ο επόμενος ενδιάμεσος στόχος θα είναι να μην προλάβουν να καταλήξουν σε πόρισμα οι εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα των δικών τους κυβερνήσεων.