Ο αναπτυξιακός νόμος ψηφίστηκε την Πέμπτη από τη Βουλή με τις ψήφους, μόνο, του κυβερνητικού κόμματος. Στο επίκεντρό του είναι η επίθεση στις κλαδικές συμβάσεις και η ουσιαστική κατάργηση της διαιτησίας.
Με τον τρόπο αυτό καταργούνται βασικές δικλείδες προστασίας της εργασίας με στόχο να πιεστούν οι χαμηλοί μισθοί στο όριο του κατώτατου.
Ο αναπτυξιακός νόμος περιλαμβάνει επίσης μια ατελείωτη σειρά χαριστικών ρυθμίσεων σε επιχειρηματίες και συμφέροντα. Η παράθεσή τους θα υπερέβαινε την έκταση αυτού του άρθρου.
Ας αρκεστούμε μόνο στην κατάργηση των ονομαστικών μετοχών για τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ, την πρόβλεψη να επιδοτούνται τα πρακτορεία διανομής Τύπου (το εξής ένα), την αναίρεση της υποχρέωσης των καναλιών να εκπέμψουν σε υψηλή ανάλυση.
Προβλέπεται επίσης η επιδότηση των επιχειρήσεων εξόρυξης χρυσού, η απελευθέρωση της εγκατάστασης βιομηχανιών περίπου όπου τους αρέσει, η ανάθεση των ελέγχων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες θα πληρώνονται από αυτούς που ελέγχουν.
Δεν πρόκειται για συνεκτική αναπτυξιακή στρατηγική. Πρόκειται για ένα άθροισμα από εξυπηρετήσεις κάθε είδους εργοδοτικών και επιχειρηματικών επιδιώξεων εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και του κόσμου της εργασίας.
Η συζήτηση για τον αναπτυξιακό νόμο του Μητσοτάκη επισκιάστηκε από το κυβερνητικό κάζο με την προβολή του «Τζόκερ», καθώς και με την επίδειξη πολιτικής αλητείας του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος, αν και αρμόδιος υπουργός για το εν λόγω νομοσχέδιο, φαίνεται να ασχολείται μονοθεματικά με την προσπάθεια να μπλοκάρει τη δικαστική διερεύνηση της Novartis. Αλλά η κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι μόνο γραφική. Είναι και εξαιρετικά μεροληπτική υπέρ των ισχυρών και επικίνδυνη για όλους τους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου