Από το οκτάμηνο lockdown στη δεκάωρη εργασία

 

Η έρευνα της Palmos Analysis δημοσιεύεται σε μια μεταβατική περίοδο για την κοινωνία. Η παρατεταμένη περίοδος χάριτος που απολάμβανε η κυβέρνηση τελείωσε και την ακολουθεί ήδη μια περίοδος όπου οι πολίτες, βιώνοντας και τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, αξιολογούν αυστηρότερα την κυβερνητική πολιτική. Μετά από εννιά μήνες, όπου το ζήτημα της πανδημίας απασχολούσε κυρίαρχα την κοινωνία, μεταβαίνουμε σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η αγωνία για την επόμενη ημέρα.

Για πρώτη φορά η ανεργία θεωρείται το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα (34% έναντι 27% τον Μάρτιο), ενώ μεγάλη αύξηση παρατηρείται τόσο στα ζητήματα των χαμηλών μισθών και των συνθηκών εργασίας (28% έναντι 18% τον Μάρτιο) όσο και στο ζήτημα της εγκληματικότητας, όπου σκαρφαλώνει στο 21% (8% τον Μάρτιο). Αντίθετα, παρατηρούμε μεγάλη πτώση στο θέμα της πανδημίας, καθώς κατρακυλάει στο 18% (48% τον Μάρτιο).

Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν το νέο μωσαϊκό της επόμενης ημέρας στην πολιτική ζωή. Το 58% των πολιτών συνεχίζουν σταθερά να θεωρούν ότι τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους είναι ανεπαρκή και αναποτελεσματικά, ενώ μόνο το 33% πιστεύουν το αντίθετο. Το 65% των πολιτών πιστεύουν ότι ο νέος νόμος για τα εργασιακά πλήττει τους μισθούς και περιορίζει τα εργασιακά δικαιώματα, ενώ μόλις το 18% ισχυρίζονται το αντίθετο. Αυτό το στοιχείο μας δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν είναι απομονωμένη μόνο στο ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου μόνη της με 158 βουλευτές ψήφισε τον νέο αντεργατικό νόμο, αλλά είναι περιχαρακωμένη και από την κοινωνία, καθώς τη βρίσκει μαζικά απέναντί της σ’ ένα εμβληματικό γι’ αυτήν νομοθετικό έργο.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν το νέο μωσαϊκό της επόμενης ημέρας στην πολιτική ζωή. Το 58% των πολιτών συνεχίζουν σταθερά να θεωρούν ότι τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους είναι ανεπαρκή και αναποτελεσματικά, ενώ μόνο το 33% πιστεύουν το αντίθετο. Το 65% των πολιτών πιστεύουν ότι ο νέος νόμος για τα εργασιακά πλήττει τους μισθούς και περιορίζει τα εργασιακά δικαιώματα, ενώ μόλις το 18% ισχυρίζονται το αντίθετο. Αυτό το στοιχείο μας δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν είναι απομονωμένη μόνο στο ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου μόνη της με 158 βουλευτές ψήφισε τον νέο αντεργατικό νόμο, αλλά είναι περιχαρακωμένη και από την κοινωνία, καθώς τη βρίσκει μαζικά απέναντί της σ’ ένα εμβληματικό γι’ αυτήν νομοθετικό έργο.

Οι συνεχείς παλινωδίες των κυβερνητικών αρχών στο θέμα του εμβολιασμού και συγκεκριμένα στο εμβόλιο της AstraZeneca έχουν προβληματίσει τους πολίτες σε μεγάλο βαθμό. Το 72% των πολιτών πιστεύουν ότι με αυτούς τους αντιφατικούς χειρισμούς η κυβέρνηση καταφέρνει να ενισχύσει το αντιεμβολιαστικό κίνημα και κυρίως τις επιφυλάξεις και τους φόβους των πολιτών για τον εμβολιασμό.

Η Ν.Δ., πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα της και χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό αφήγημα για την επόμενη ημέρα μετά την πανδημία, το μόνο που καταφέρνει είναι να εντείνει την ανασφάλεια και τη δυσπιστία των πολιτών. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία κατορθώνει σταδιακά να απευθυνθεί σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας μέσα από τον ριζοσπαστικό προγραμματικό του λόγο και καλείται να δώσει προοπτική στον κόσμο για μια πιο δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία.

* Ο Κώστας Πουλάκης είναι μέλος της Κ.Ε. Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία