Το δίλημμα Τσίπρα: Να μείνει ή να διώξουμε τον Μητσοτάκη;

Προφανώς και η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας εναντίον του «καθεστώτος Μητσοτάκη» (έτσι το είπε ο Αλέξης Τσίπρας, έχει σημασία η διατύπωση) είναι μία πολιτική πρωτοβουλία που επιταχύνει τον πολιτικό μαρασμό του συστήματος Μαξίμου. Προφανώς και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων, είτε με το αίτημα για εκλογές είτε με την πρόταση δυσπιστίας, την οποία η κυβέρνηση (έχει σημασία αυτό) δεν μετέτρεψε σε ψήφο εμπιστοσύνης.

Ακυβέρνητη η χώρα

Από την πλευρά του ο Αλ. Τσίπρας ανέλαβε μία πολιτική πρωτοβουλία προτείνοντας σε όλους τους ηγέτες της αντιπολίτευσης την ελάχιστη πολιτική συνεννόηση: να εκδιωχθεί το «καθεστώς Μητσοτάκη» και «η χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και μετά».

«Καλούμε όλες τις δυνάμεις, κοινωνικές και πολιτικές, που βρίσκονται στην πλευρά της δημοκρατίας και της προόδου, να δώσουν το ‘παρών’ σε αυτή τη μεγάλη μάχη για την απαλλαγή της χώρας από το καθεστώς Μητσοτάκη» είπε χαρακτηριστικά.

Η διατύπωση είναι κομβική. Δεν αφορά, π.χ., την επόμενη ημέρα ή ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση ούτε την αναζήτηση ευθυνών. Είναι συμφωνία στα ελάχιστα: να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Υπ’ αυτή την έννοια η πρόταση Τσίπρα αφορά και τμήμα της συντηρητικής παράταξης, που δυσφορεί βλέποντας την αναποτελεσματικότητα Μητσοτάκη και την αδιαφορία που δείχνει για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο Αλ. Τσίπρας απαντά στο δίλημμα που θέτει διαβεβαιώνοντας πως «σε ό,τι μας αφορά, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, ό,τι μας αναλογεί, τόσο στη Βουλή όσο και τους κοινωνικούς αγώνες, για να δοθεί δημοκρατική διέξοδος» και περιμένει και από τους άλλους να τοποθετηθούν. Το διακύβευμα είναι σαφές και επικεντρωμένο στο πρόβλημα: Η χώρα δεν κυβερνάται, πρέπει να φύγει ο Μητσοτάκης.

Επομένως η συζήτηση δεν μπορεί να είναι γενικόλογη ούτε η μπάλα στην εξέδρα, ενώ και το «παρών» θα αποτελεί δείγμα υποτέλειας στην κυβέρνηση, το οποίο θα αξιοποιήσει ο προπαγανδιστικός της μηχανισμός.

Ανέτοιμο το Μαξίμου

Η πρωτοβουλία Τσίπρα αιφνιδίασε το Μαξίμου, που δεν είχε έτοιμη μία δική του πολιτική πρωτοβουλία για να απαντήσει (π.χ. τη μετατροπή της πρότασης δυσπιστίας σε ψήφο εμπιστοσύνης). Είναι χαρακτηριστικό της ανετοιμότητας της κυβέρνησης το ότι όρισε την έναρξη της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή μετά από 30 ώρες. Τόσο χρειάζεται για να προετοιμαστεί...

Υπενθυμίζεται πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάζει την κυβέρνηση. Το σύστημα Μητσοτάκη δεν περίμενε ούτε το αίτημα Τσίπρα για εκλογές, γεγονός που δείχνει αφενός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά μυστικά και αφετέρου ότι η κυβερνητική αντικατασκοπία είναι αναποτελεσματική.

Ο εκφυλισμός του καθεστώτος Μητσοτάκη

Σε κάθε περίπτωση η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., εκούσα - άκουσα και παρά τις οξύτατες αντιδράσεις κυρίως βουλευτών της Αττικής, θα υποχρεωθεί να στηρίξει το σύνολο της κυβέρνησης και να στοιχηθεί προσωπικά πίσω από τον Κ. Μητσοτάκη. Τι σημαίνει αυτό;

* Η κυβέρνηση (και το καθεστώς) Μητσοτάκη θα συνεχίσουν τον πολιτικό μαρασμό τους. Από κρίση σε κρίση, από αποτυχία σε αποτυχία, μέχρι να αντιληφθούν όλοι ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κυβερνήσει και ότι η χώρα είναι ουσιαστικά ακυβέρνητη στον αυτόματο πιλότο.

* Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει ούτε ανασχηματισμό. Γι’ αυτό επιδιώκει να τον καθυστερήσει για μερικές εβδομάδες ώστε να επιρρίψει αργότερα την ευθύνη μόνο στον υπουργό Πολιτικής Προστασίας Χρήστο Στυλιανίδη και όχι στους δικούς του συνεργάτες. Υπενθυμίζεται ότι σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πριν από την κακοκαιρία συμμετείχε ο  Άκης Σκέρτσος, ο οποίος συντονίζει εκ μέρους του Μαξίμου.  Άρα μπορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου να διαπιστώνει «πρόβλημα συντονισμού», αλλά η επίρριψη ευθυνών στον υπουργό Επικρατείας δεν μπορεί να γίνει από τον πρωθυπουργό. Το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση Γεραπετρίτη...

* Ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να καθυστερήσει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και τα σενάρια (που τροφοδότησε ο Γιώργος Γεραπετρίτης) για άλλον πρωθυπουργό από την παρούσα Βουλή επικαλούμενος τη νωπή εμπιστοσύνη των βουλευτών της Ν.Δ. Το σχέδιο Μητσοτάκη φαίνεται πως είναι η διεξαγωγή εκλογών τέλος άνοιξης ή αρχές καλοκαιριού, αλλά εντείνονται οι πιέσεις για εκλογές τον Μάρτιο. Επί της ουσίας όμως ο Κ. Μητσοτάκης, διαπιστώνοντας ότι οι εσωκομματικοί συσχετισμοί τον ευνοούν, «εκβιάζει» ότι θα συμπαρασύρει τη Ν.Δ. στη δική του πολιτική πτώση.

* Καθίστανται «συνένοχοι» όλοι όσοι θα στηρίξουν την κυβέρνηση.  Άρα και οι βουλευτές της Ν.Δ. (οι περισσότεροι από τις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής και του Λεκανοπεδίου) που διαμαρτύρονται παρασκηνιακά. Ο μόνος έως τώρα που βρήκε θάρρος να ζητήσει εξηγήσεις είναι ο Νικήτας Κακλαμάνης.