Και τώρα κυρ-Παντελή;

 

Και ξαφνικά άλλαξαν όλα, ήρθαν τα πάνω κάτω και ξεβολεύτηκες έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή. Αιφνιδιάστηκες, βγαίνοντας από την ασφαλή καθημερινότητά σου, με το μαγαζί σου να είναι κλειστό, χωρίς πελάτες άρα χωρίς παράδες. Χωρίς ανοικτή εκκλησιά να κάνεις το σταυρό σου, χωρίς προσευχή για τον άρτον ημών τον επιούσιον. Και να η πρωτόγνωρη, για σένα, αγωνία επιβίωσης για την οικογένειά σου και το αβέβαιο μέλλον της.

Πώς θα τα καταφέρει τώρα το παιδί, χωρίς σχολείο, χωρίς το δάσκαλο ή τη δασκάλα, μα με ένα άψυχο κομπιούτερ, κλεισμένο στο σπίτι; Κι αν συμβεί, ωιμέ, να αρρωστήσει κάποιος από την οικογένεια, τι θα κάνεις, έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή;

Δεν σου άξιζε τέτοια τύχη κυρ-Παντελή, εσένα που κοίταζες μόνο τη δουλειά σου, που ήσουν προσεκτικά μακριά από κόμματα και από ό, τι συλλογικό άρα και πονηρό. Πιστός σε πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, πως τώρα εκτίθεσαι σε ρίσκο ύπαρξης και όλα γύρω σου γκρεμίζονται, αυτά που δογματικά πίστευες και υπηρετούσες, έντιμα και αυστηρά; Τι θα απογίνεις, εσύ και η οικογένειά σου, χωρίς σταθερές αξίες, αυτές που σε είχαν πείσει πως είναι σωστές και μόνιμες;

Πως έντιμος πολίτης είναι αυτός, που βολεμένος πρόσκαιρα, ασχολείται μόνο με την ευημερία της οικογένειάς του, μένοντας πιστός στα ήθη που ορίζει η πολιτεία ως τέτοια και στις αρχές που γαλουχήθηκε από συντηρητικά καθεστώτα ετών.

Έκπληκτος τώρα, κυρ-Παντελή, αρχίζεις να ανακαλύπτεις ψήγματα αμφισβήτησης και άρνησης σε ότι σου επιβάλλουν οι επιλεγμένοι από σένα κυβερνώντες. Τρομάζεις, ανακαλύπτοντας την πλάνη, τρόπου έντιμου βίου, τάχα, που πίστεψες πως είχες. Και είσαι μόνος, τόσο μόνος.

Φοβάσαι την βίαιη προσαρμογή στην φτώχεια, που σε αναγκάζουν να δεχτείς, ως μονόδρομο, μιας και τα χρήματα που διαχειρίζονται, που είναι δικά σου και δικά μου. προορίζονται για τους ημετέρους. Και εσύ, έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή, δεν ανήκεις σε αυτούς, όπως λανθασμένα πίστευες.

Θυμώνεις που αναγκάζεσαι να στέλνεις μήνυμα για τα ψώνια σου,(που μπορείς ακόμα να κάνεις), για την μικρή βόλτα σου κοντά στο σπίτι (που δεν πήρε ακόμα η τράπεζα) και εκνευρίζεσαι όταν το ξεχνάς και κινδυνεύεις με πρόστιμο. Σου κλέβουν, για το καλό της υγεία σου, τις λίγες ώρες και του Σαββατοκύριακου. Έχασες και τους δυο φίλους σου που έπινες και το καφεδάκι σου, κάποια απογεύματα.

Τώρα, ίσως, να τους τα έλεγες αλλιώς και να διαφωνούσες έντονα μαζί τους. Δεν αντέχεις άλλο να τους βλέπεις και να τους ακούς, να τρωγο-πίνουν και να βολτάρουν ανέμελοι, οι ψηφισμένοι από σένα, αλαζόνες κυβερνήτες. Αυτοί ήδη εμβολιασμένοι και εσύ στην αναμονή. Και από πάνω να σε χλευάζουν, έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή, κάτι που δεν μπορείς να αντέξεις. Όμως αυτά είναι τα έργα σου, αυτά θα αφήσεις προίκα στο παιδί σου. Και ανάθεμα τη στιγμή, για σένα κυρ-Παντελή, που θα σε καταστήσει υπεύθυνο για όλα αυτά, το ίδιο το παιδί σου!