Η λύση του Κυπριακού παράμετρος περιφερειακής ασφάλειας και ειρήνης

 

Άρθρο του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Το πρώτο επίσημο ταξίδι μου στο εξωτερικό ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην Κυπριακή Δημοκρατία δεν αφορούσε την τήρηση των πολιτικών παραδόσεων. Αλλά την πολιτική επιλογή να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και ως χώρα αλλά και ως κόμμα στην εξωτερική πολιτική. Και να κινηθούμε με αρχές, αξιοπιστία και συγκροτημένες θέσεις, σε μία περίοδο ευρύτερης αποσταθεροποίησης στην περιοχή.

Ως σύγχρονη αριστερά οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε την ενεργό παρουσία μας στα πολιτικά πράγματα και στις διεθνείς εξελίξεις, βασιζόμενοι στη σημαντική παρακαταθήκη της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης 2015-2019.

Πρώτη μας προτεραιότητα στην Κύπρο ήταν να αναδείξουμε τη σημασία που έχει ο συντονισμός Ελλάδας-Κύπρου για την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα, ενώ η περιοχή βυθίζεται στον πόλεμο και στην ένταση. Ένας συντονισμός απαραίτητος τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και ενόψει της ανάληψης της θέσης του μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ από την Ελλάδα.

Σε όλες τις συναντήσεις μου με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, τόνισα την ανάγκη επανεκκίνησης των συνομιλιών από εκεί που διεκόπησαν το 2017 στο Κρανς Μοντανά, στη βάση του πλαισίου Γκουτέρρες, το οποίο αποτελεί και το σημαντικότερο κεκτημένο για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μία λύση διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, μία διεθνή προσωπικότητα, μία κυριαρχία, μια ιθαγένεια, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα, προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Για να πάψει η κατοχή τμήματος Ευρωπαϊκής χώρας που διαρκεί 50 χρόνια!

Η συνέχιση της κατοχής εν μέσω αδιαφορίας της ηγεσίας της ΕΕ κι εν γένει της διεθνούς κοινότητας δυσχεραίνει όλο και περισσότερο τη λύση. Για αυτό απαιτείται ενίσχυση των πρωτοβουλιών και της πίεσης προς αυτή την κατεύθυνση. Η Τουρκία επιμένει στις διχοτομικές της προτάσεις, στο πλαίσιο των αποσταθεροποιητικών αναθεωρητικών βλέψεων της για την ευρύτερη περιοχή. Ενισχύει την παρουσία της στα κατεχόμενα, πιέζοντας ασφυκτικά και την ίδια την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αυτό διαπίστωσα και στις επαφές που είχα με προοδευτικούς Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι επιθυμούν την λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ αλλά διαπιστώνουν μέρα με τη μέρα τα αποτελέσματα της διχοτόμησης να παγιώνονται.

Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει πράξη τις δηλώσεις της περί παραθύρου ευκαιρίας για το Κυπριακό. Καθώς και να καταστήσει σαφές διεθνώς ότι αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στον ελληνοτουρκικό διάλογο.

Μεγάλο τμήμα του κυπριακού λαού διεκδικεί την μεθοδική αλλά άμεση οικοδόμηση της λύσης:  Με την αποτελεσματική και ουσιαστική διασύνδεση του Κυπριακού με τις ευρωτουρκικές σχέσεις, έτσι ώστε η Τουρκία να δεσμευθεί εντός πλαισίου διαλόγου και να βρεθεί υπόλογη σε περίπτωση που το παραβιάσει. Και με παράλληλη ενίσχυση και υποστήριξη των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή -όχι μόνο η επιθυμία για δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό-, αλλά και η κουλτούρα συνεννόησης και διαλόγου.

Βρισκόμαστε εν μέσω ενός σπιράλ αστάθειας στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική, στο Σαχέλ και στην Ουκρανία. Σε αυτήν την ήδη τεταμένη κατάσταση, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία έχουν να συνυπολογίσουν και την επικίνδυνη, για την ειρήνη και το διεθνές δίκαιο, τουρκική αναθεωρητικότητα.

Ο δρόμος τον οποίον θα πρέπει να ακολουθήσουμε, είναι αυτός της υπευθυνότητας και του θάρρους, χωρίς ακροβασίες και μικροπολιτικά οφέλη.

Όπως δείξαμε πριν από λίγα χρόνια, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα προχώρησε στη Συμφωνία των Πρεσπών με την κυβέρνηση Ζάεφ, ενισχύοντας την ειρήνη και σταθερότητα και ξεπαγώνοντας την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων.