Γιατρούς ή περιπολικά;

 

Εν μέσω του τέταρτου και φονικού κύματος της πανδημίας ακούς έναν υπουργό να λέει “συνεχίζουμε σταθερά με σχέδιο και με σκληρή δουλειά για να διασφαλίσουμε ασφάλεια για τους πολίτες” και εύχεσαι τα λόγια αυτά να ανήκουν στον Πλεύρη, που επιτέλους ανέλαβε δράση για να ενισχύσει τα δημόσια νοσοκομεία. Μόνο που, αν συνεχίσεις να διαβάζεις, συνειδητοποιείς πως οι δηλώσεις αφορούν στον Θεοδωρικάκο που διαφημίζει τη νέα επένδυση του υπουργείου του σε περιπολικά. Γιατί, γι’ αυτή την κυβέρνηση, ασφάλεια σημαίνει αστυνόμευση και όχι ενίσχυση του ΕΣΥ. Τι κι αν τα κρούσματα καθημερινά φτάνουν τις 7.000; Τι κι αν οι ΜΕΘ είναι όλες γεμάτες; Τι κι αν ασθενείς διασωληνώνονται σε διαδρόμους νοσοκομείων; Τι κι αν πεθαίνουν σχεδόν 70 άνθρωποι κάθε μέρα; Τι κι αν γιατροί δεν υπάρχουν; Τι κι αν κλείνουν τα χειρουργεία; Τι κι αν μετατράπηκαν όλα τα δημόσια νοσοκομεία σε νοσοκομεία μίας νόσου;

Για την κυβέρνηση, ασφάλεια των πολιτών σημαίνει αστυνόμευση και για μία ακόμη φορά προτιμά να επενδύσει στην ενίσχυση της αστυνομίας παρά στο σύστημα Υγείας. Επενδύουν στον εξοπλισμό της ΕΛ.ΑΣ. και όχι στον εξοπλισμό του ΕΣΥ. Αγοράζουν περιπολικά, μοτοσυκλέτες και αγροτικά αυτοκίνητα να περιπολούν στον Έβρο και αφήνουν αβοήθητο το ήδη εξαντλημένο προσωπικό του ΕΣΥ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των πολιτών. Είναι, βλέπεις, αυτή η μονομερής αντίληψη που έχουν για την ασφάλεια της χώρας και η πεποίθησή τους πως ο πολίτης αισθάνεται ασφαλής αν έχει περισσότερους αστυνομικούς και λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές. Περισσότερα περιπολικά από κρεβάτια εντατικής.

Είναι οι αντιλήψεις αυτής της κυβέρνησης που γεννούν προτεραιότητες αναντίστοιχες των πραγματικών αναγκών του πολίτη, που τελικά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Βλέπεις, αυτή η κυβέρνηση σκέφτεται μακροπρόθεσμα και κοιτάζει μακριά. Τότε που η πανδημία θα αποτελεί παρελθόν και το ΕΣΥ θα είναι μια περιττή πολυτέλεια, αλλά τα περιπολικά θα μείνουν.