Στην πλάτη της κοινωνίας

 

Με τα σημερινά δεδομένα, η χώρα φαίνεται να βαδίζει προς ένα νέο λοκντάουν. Κι αυτό θα είναι καταστροφικό για την οικονομία και την κοινωνία, και ειδικά για τους πιο ευάλωτους.

Πώς όμως θα μπορούσε να αποτραπεί, ή έστω να περιοριστεί σε διάρκεια, ένα νέο λοκντάουν; Μόνο με ενίσχυση των νοσοκομείων, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν την επιβαρυμένη επιδημιολογική κατάσταση. Και ταυτόχρονα με αποφασιστικά μέτρα περιορισμού της μετάδοσης. Δηλαδή με μέτρα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τα σχολεία.

Το άνοιγμα των σχολείων πυροδότησε το τέταρτο κύμα. Και το υπουργείο Παιδείας, αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την ασφαλή τους λειτουργία, να βρει δηλαδή αίθουσες και δασκάλους, προχώρησε στο αντίθετο: στην αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη και τη συγχώνευση τμημάτων. Και ακόμα, την ώρα που τα κρούσματα στις σχολικές αίθουσες αυξάνονται, επιμένει να κρατάει σε λειτουργία τα σχολικά τμήματα μέχρι να νοσήσει το 50%+1 των μαθητών.

Στις δημόσιες συγκοινωνίες η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να ενισχύσει τον στόλο των λεωφορείων ούτε να αραιώσει τα δρομολόγια. Ο συνωστισμός στις ώρες αιχμής είναι τρομακτικός. Και ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει ότι τα γεμάτα μέσα μεταφοράς είναι πιο ασφαλή από τα μισοάδεια.

Τέλος, στα νοσοκομεία παίζεται το μεγάλο δράμα.

Η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για τη στήριξή τους πέρα από την πρόσληψη κάποιου έκτακτου προσωπικού. Και από παραπλανητικά στοιχεία για τις ΜΕΘ, έχουμε περάσει πλέον στις δηλώσεις ότι οι διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ είναι ψευδοπρόβλημα και ο αριθμός τους δεν έχει ουσιαστική σημασία. Η αναβολή των προγραμματισμένων χειρουργείων προκαλεί απελπισία στους ασθενείς και ανοίγει δουλειές με φούντες στους ιδιώτες κλινικάρχες.

Η ελάχιστη λήψη μέτρων για σχολεία, συγκοινωνίες και νοσοκομεία θα ήταν πολύ πιο συμφέρουσα οικονομικά από ένα λοκντάουν. Αλλά η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά.

Προφανώς άλλο είναι το σχέδιο που έχει στο μυαλό της. Μόνο που αυτό το σχέδιο υλοποιείται στην πλάτη μιας ολόκληρης κοινωνίας και είναι καταστροφικό για τους πολλούς.